Σχλατς σχλουτς!

Μια μέρα πριν βγω σε άδεια μου’ ρθε ο ουρανός σφοντύλι. Άκουγα τον πάλαι ποτέ αγαπημένο μου φίλο και συνεργάτη από την άλλη άκρη της γραμμής να μου φωνάζει όπως δεν μου έχει φωνάξει ποτέ κανείς κι ένιωθα το αίμα να έχει συγκεντρωθεί στο κεφάλι μου και το υπόλοιπο σώμα να έχει μουδιάσει.

Για τις επόμενες 3 ώρες κοιτούσα το ταβάνι. Για τις επόμενες 24 αρνήθηκα κάθε λήψη τροφής. Ο καλός μου μάταια προσπαθούσε να με συνεφέρει.
«Εγώ φταίω» έλεγα και ξαναέλεγα. Και σχλατς πάρε μια με το μαστίγιο.
«Εγώ φταίω». Το μότο της ζωής μου.
Με φτύνει ο γκόμενος; Σχλατς! Εγώ φταίω.
Γίνεται καβγάς στο σπίτι; Σχλιτς!!Εγώ φταίω.
Πάει κάτι στραβά στη δουλειά; Σχλουτς!Εγώ φταίω.

Πήξαμε στο σαδομαζό!
Και τι καταλαβαίνω; Μέχρι να κλείσουν οι παλιές χαρακιές, φροντίζω να μου ανοίγω καινούργιες.

Βλέπω τους άλλους γύρω μου. Σε καταστάσεις πανικού, οι προτάσεις τους ξεκινούν με το «εγώ» και τελειώνουν με το «τους γράφω στ’αρχίδια μου» με απαραίτητο συμπλήρωμα το «σιγά μην κάτσω να σκάσω για τον καθένα»
Εγώ στον αντίποδα αισθάνομαι σαν το Λαζόπουλο με τις ασκήσεις θάρρους.
“Επαναλάβατε τρις: «Άιιιιιιι χάσου παλιοπαπάρα! Είμαι γαμάτη απλά δεν το’χεις καταλάβει!»
Αλλά ούτε κι εγώ το'χω πολυπιάσει ..

Κι αλλάζουμε θέμα γιατί πολύ το στεναχωρήσαμε πρωί πρωί! Κι από τη στεναχώρια τούτη γέμισε το πόδι μου σπυράκια!! Δεύτερη φορά στο δερματολόγο μέσα στον ίδιο μήνα δεν είναι καλό!

Ευτυχώς έχω τον Mr. Θετική Σκέψη Αττικής 2007 δίπλα μου κι έτσι όταν παίρνω φόρα να πέσω, με τραβάει απ’τα μαλλιά.

Και πάρα τις δυσοίωνες προβλέψεις περάσαμε μια χαρά στις διακοπές.
Λίγο κρασί (στην συγκεκριμένη περίπτωση άπειρα λίτρα ρακόμελου), λίγο θάλασσα (το απέραντο γαλάζιο της Αμοργού) και τ’αγόρι μουουουουου (μαζί με το pietagi κι άλλον έναν παντελώς άγνωστο και ατάλαντο blogger!).

Και τώρα που γυρίσαμε, αρχίσαμε να κανονίζουμε τους χειμερινούς προορισμούς και να μου ψάχνουμε δουλειά.
Άσκηση Θάρρους No 57 «Θα βρω τη πιο τέλεια δουλειά γιατί είμαι γαμώ τα παιδιά! Επαναλάβατε τετράκις»…