Εγώ σου το'χα πει!

«Και του Χρόνου να’σαι καλά μανούλα μου να μας ξαναφτιάξεις κουλουράκια!!». Της έδωσα δύο σβουρηχτά φιλιά στα μάγουλα και χλαπάκιασα το τρίτο κατά σειρά κουλούρι. «Μα τι ωραία που τα φτιάχνεις πάντα!!!» της είπα με το στόμα μπουκωμένο.
«Αχ…», είπε εκείνη και χαμογέλασε με νόημα. Αυτό καλό δεν ήταν. Οι προτάσεις που ξεκινούν με «αχ» ποτέ δεν έχουν καλή κατάληξη. Πήρα το τέταρτο κουλουράκι μου κι έφυγα τρέχοντας από την κουζίνα.

Σιγά να μην τη γλίτωνα βέβαια. Τα καλά η μαμά μου τα κρατάει πάντοτε για την ώρα του βραδινού, εκεί που είσαι στριμωγμένος, σ’ έχει απέναντι, σε κοιτάει μέσα στα μάτια και σου πετάει την ταβανόπροκα. Εκεί λοιπόν μεταξύ τυρού και αχλαδιού που λέει κι ο καλός ο κόσμος ξαναρχίζει τα «αααχ».
«Αχ…έκανα τα κουλουράκια μου κι ευχόμουν να μ’αξιώσει ο Θεός να προλάβω να δω εγγόνια να με βοηθάνε!» και τσάααααν πετάει το καρφί. Με θεαματική κίνηση τύπου «Τίγρης και Δράκος» πετάγομαι στον αέρα για να το αποφύγω, κάνω μια τούμπα, ξαναπροσγειώνομαι και την κοιτάω με πύρινο βλέμμα. Κατανοεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και προσπαθεί να ανασκευάσει : «Ε! τι στο καλό;; Σε δέκα χρόνια δεν θα έχω εγγόνια που να μπορούν να πλάσουν;;;». Γέρνω λίγο το κεφάλι μου και συνεχίζω να την κοιτάω με μισόκλειστα μάτια ενώ προσπαθώ να κάνω τους υπολογισμούς μου, γιατί είμαι και ξουράφι στα μαθηματικά. Εκείνη θεωρεί ότι ακόμα θέλω να την βάλω κάτω και να την χτυπήσω και λέει με απελπισία : «Εντάξει ρε παιδί μου, μικρούλια θα είναι! Δεν θέλω δα να τα βάλω και στην παραγωγική διαδικασία !!!».
Η απάντηση που την περιμένει είναι η γνωστή: «Στον γιο σου να τα πεις! Αυτός είναι πιο μεγάλος και τα’χει και με την Κ. 8 χρόνια! Να ξεκινήσει αυτός και να παίρνουν οι μικρότεροι σειρά…»
«…σώθηκες! Αυτός το΄χει πει και το’χει ξεκαθαρίσει…δεν παντρεύεται!».
Δηλώσεις λοιπόν.
Το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάνοντας μια δήλωση μετά δεν φέρουν καμία ευθύνη εμένα προσωπικά με ξεπερνάει σαν άτομο. Παραδείγματα έχω άπειρα!! (θα πω πρώτα εγώ γιατί δικό μου είναι το μπλογκ και μετά πείτε κι εσείς!)

Παράδειγμα 1.

Σου λέει: «Εγώ σου το’χα πει ότι μόλις βγήκα από 12 χρόνια σχέσης! Δεν το περίμενες ότι δεν μπορώ να σου δώσω τίποτα;»
Του λες: « Εντάξει! Τότε πήγαινε στη μεριά σου κι άσε με ήσυχη!»
Σου λέει : «Μα δεν μπορώ να μη σε βλέπω!!».
Του λες : «Βρε ουστ!» αλλά άκρη δεν βγάζεις και χαλιέσαι για κανένα χρόνο. Κι όποτε ζητάς κάτι παραπάνω ακούς τα ίδια, κι όποτε φεύγεις, τον έχεις να σε κυνηγάει.

Παράδειγμα 2.

Σου λέει : «Εγώ σου το’χα πει ότι δεν θέλω σχέση, πιέζομαι.»
Του λες : «Εντάξει! Εγώ τα’φτιαξα με άλλον»
Σου λέει : «Μα εγώ ήθελα να είμαστε μαζί όποτε και όπως το θέλω εγώ!»
Του λες: «Βρε ουστ!» αλλά άκρη πάλι δεν βγάζεις. Και σε κάνει να χωρίσεις με τον άλλον και μόλις του το λες σου λέει «ελπίζω να μην το’κανες για μένα γιατί εγώ σχέση δεν θέλω, σου το λέω να μη λες μετά».
Κύριε Πρόεδρε!!!!! Δεν θέλω να βρίζω και Μεγαλοβδομαδιάτικα!

Βέβαια υπάρχουν κι άλλου τύπου δηλώσεις, στον αντίποδα των παραπάνω.
Παράδειγμα 1 (που κάνει για όλες τις περιπτώσεις).
Σου λέει: «Μια γυναίκα σαν εσένα θέλω. Μου κάνεις!»
Του λες: «Κάτσε καλά! Να γνωριστούμε πρώτα!»
Σου λέει : «Το ξέρω ότι εσύ είσαι για μένα. Τις ξέρω τις γυναίκες του είδους σου (πεκινουά, κανίς και τέτοια) κι αν κάτι σε σένα δεν μ’αρέσει τελικά, δεν πειράζει, το αλλάζεις βρε αδερφέ!»
Του λες: «Για πήγαινε να δεις αν έρχομαι» και end of story γιατί αυτά δεν τα μπορώ!

Τελικά αυτό που μ’ενοχλεί είναι ότι σε κάθε νέα σχέση πάντα κάποιος έχει κάτι να δηλώσει εξαρχής. Δεν τον ενδιαφέρει να γνωρίσει τον άλλον. Ξέρει εκείνος ότι θέλει ή δεν θέλει να κάνει σχέση, θέλει ή δεν θέλει να ερωτευτεί. Το ποιος βρίσκεται δίπλα του είναι καθαρό τυχαίο και πιθανότατα δεν θα μπει στον κόπο να τον γνωρίσει.
Έχει εκείνος τα δικά του να σκέφτεται, τον δικό του κώλο να καλύψει, με τον άλλον θα ασχολείται;;
Ας κάνω λοιπόν κι εγώ τη δήλωσή μου:
"Εγώ σας το λέω...και σε 10 χρόνια που η μάνα μου θα περιμένει τα πιτσιρίκια για τα κουλούρια, εγώ εδώ θα είμαι και τα ίδια θα λέω!!!"

Καλημέρα μας!!

ΥΓ. Δεν θέλω να το περιορίσω μόνο στους άντρες, αλλά αυτούς μου το’φερε η μοίρα η σακατεμένη να γνωρίσω, γι’ αυτούς μιλώ!Πείτε κι εσείς οι άντρες για τις γυναίκες αλλά σεμνά παρακαλώ γιατί έχουμε και ανήλικα στο αναγνωστικό κοινό!