The tiny, little details!

Σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου, η οποία προσφέρεται για έντονο στοχασμό και περισυλλογή, μιας και δεν έχω ούτε γκομενικό ούτε άλλο θέμα (πέρα από το σπίτι δηλαδή, αλλά αν το σκέφτομαι 24/24 θα το χάσω τελείως), έχω αρχίσει και παρατηρώ με μεγαλύτερη ευχαρίστηση τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω μου.

Χτες το πρωί, τη στιγμή που είχα μάθει ότι «σπίτι γιοκ», ήρθε και κάθισε ένα σπουργιτάκι στο δέντρο έξω από το παράθυρο του δωματίου μου. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη κι εγώ ένιωσα μια στιγμή ευτυχίας.

Κατέβηκα στον κήπο και είδα μια άσπρη πεταλούδα να χοροπηδάει στις τριανταφυλλιές του κήπου. Χαμογέλασα και αποφάσισα ότι θα πάω βόλτα τελικά.

Η βόλτα μου περιελάμβανε καφεδάκι και κουβεντούλα με τις κολλητές. Ευλογία τα γέλια τους. Έστω και για λίγο.

Ακόμα και σήμερα το πρωί, ενώ είχα κολλήσει επί 45 λεπτά στην Αττική Οδό (τι κακό κι αυτό, τις Δευτέρες να στουκάρουν ΟΛΟΙ!!!!!), και ήθελα να στραγγαλίσω τους πάντες και να πετάξω αυγά στην ταμπέλα που έλεγε «ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑ»κοίταξα ψηλά και είδα ένα σμήνος πουλιά να καλύπτει τον ουρανό! Και σκέφτηκα και πάλι όμορφα πράγματα.

Έχει πλάκα να προσέχεις αυτά τα μικρά πραγματάκια γύρω μας που κάνουν τη διαφορά. Σαν να είσαι φωτογράφος και να προσπαθείς να συλλάβεις τη στιγμή. Την κάθε στιγμή!

Και να βρίσκεις την ευτυχία μέσα της.