Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007

Σαββατοκύριακο αποκαθήλωσης της οικογένειας.
Ένας χωρισμός που έγινε πριν από 10 χρόνια και μας επηρεάζει ακόμα.
4 μονάδες που ήταν κάποτε οικογένεια και τώρα πια δεν το θυμούνται.
Μια πικρή κουβέντα από τον αδερφό μου αρκεί για να νιώσεις όλο τον πόνο από την αρχή.
Τον αδερφό μου που με κοιτάζει και νιώθω την αποδοκιμασία του.
Επειδή είμαι η χαϊδεμένη.
Επειδή εμένα πήρε μαζί της όταν έφυγε.
Της έχει χρεώσει τα πάντα και όσα περίσσευαν σε μένα.
Φωνάζει στον τρόπο που μιλάει γι’ αυτή.
Φαίνεται στον τρόπο που υπερασπίζεται τον άλλον.
Μπορεί πραγματικά να πιστεύει ότι φταίει μόνο ο ένας;
Μπορεί να αισθάνεται τόση κακία;

Ήταν λάθος που μας χώρισαν.
Ζευγάρια χωρίζουν, αδέρφια όχι.
Ήταν λάθος και είχα αποφασίσει να μη το δω. Να συνεχίσω σαν να μην συνέβη ποτέ.
Αλλά το Σάββατο θυμήθηκα πως ήμασταν με τον αδερφό μου, όταν μπορούσαμε να αγκαλιαζόμαστε και να γελάμε και να μαλώνουμε.
Όχι δυο ξένοι. Δυο αδέρφια.
Δέκα χρόνια μετά και με πειράζει τώρα. Όλη η πίκρα ήρθε και άστραψε μπροστά μας και κοιταχτήκαμε με απορία.Κι όλο κλαίω.
Όσο δεν έκλαψα τότε, μέσα σ’ ένα Σαββατοκύριακο.
Τους έχω θυμώσει τόσο πολύ.
Και στους 3 τους.

buzz it!

10 σχόλια:

jul είπε...

Αν και τα ειπαμε και πριβε εμεις...
κοιτα να μην μου στεναχωριέσαι για πραγματα που φταις, δεν ορισες εσυ και δεν έπραξες... Σιγα σιγα ολα θα φτιαξουν...:):)

kotosalata είπε...

Μήπως να κάνατε όλη μαζί μια συζήτηση, να τα βγάλετε όλα από μέσα σας? Γιατί είναι σίγουρο πως και οι 4 θα είχατε πολλά να πείτε. Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο δύσκολο θα είναι να ανοιχτείτε.
Καλή τύχη!

Blogaki είπε...

Thanx κοριτσάκια.
όλα θα φτιάξουν, αν όχι σ'αυτή, τότε στην επόμενη οικογένειά μου.

pietà είπε...

Εμείς που είμαστε μια ενδεικτική οικογένειά σου, δεν σε κάνουμε να στεναχωριέσαι και να κλαις! (μπορεί να σε φτάσουμε στα όρια της αυτοκτονίας, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

Το ρίχνω στην πλάκα, διότι θα με φέρει σε δύσκολη θέση να σχολιάσω την οικογένειά σου.

Χαμογέλααααα μου!!!

avissos είπε...

tha sou perasei o thumos k tha 'rthei k h agapi.k tote tha eisai eutuxismeni ksana, apla mi biazesai :)

Ανώνυμος είπε...

Μην απελπίζεσαι, τα πράγματα θα φτιάξουν στο σύντομο μέλλον , οι άνθρωποι θα μεγαλώσουν , οι συνειδήσεις θα ωριμάσουν και οσα σας κρατάνε χώρια θα γίνουν τραπουλόχαρτα.

Σου μιλάω εκ πείρας

Georgia είπε...

Θα συμφωνήσω και με τη julia και με την kotosalata γλυκύτατό μου blogaki... Kαι μην ξανακρατήσεις μέσα σου το κλάμα που θα έπρεπε να έχεις ρίξει χρόνια πριν και τα αισθήματα που νιώθεις. Αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα. Σε φιλώ και θέλω να δω χαμόγελο! :(

snikolas είπε...

“όλα θα φτιάξουν, αν όχι σ' αυτή, τότε στην επόμενη οικογένειά μου.” Σου το εύχομαι με όλη μου την καρδιά.

Ανώνυμος είπε...

Σου έχω ξανακάνει σχόλιο επ'αυτού
Την δική μου οικογένεια χώρισε ο θάνατος και όχι ένα διαζύγιο.
Ας ζούσαν και ας μην μου μίλαγαν...

Μπαι δε γουεί:
Ψυχοπλάκωσες και όλους τους εταιρικούς πελάτες που σου στέλνω ..(ποιος μιλάει θα πείς)

Καλημέρα...

Blogaki είπε...

@pieta
:) Μάλιστα, ό,τι πείτε!
@avissos
Ευτυχώς ο θυμός και τα περισσότερα αρνητικά συναισθήματα δεν μου κρατάνε πολύ.
@frida
Σ'ευχαριστώ. Kι εγώ αυτό περιμένω, να ωριμάσουν οι 50χρονοι γονείς μου!! Τι τους μαθαίνω τόσα χρόνια;;:p
@georgia
Σ'ευχαριστώ μικρή μου!Πάρε κι εσύ ένα χαμόγελο!;)
@snikolas
Μερσί! Θα το προσπαθήσω! (Σου βρίσκεται εύκαιρος κανένας άντρας;;:p)
@theo
Δίκιο έχεις...:(
Μπάι δε γούεη: Επίτηδες το έκανα!Σοβάρεψα για να μη νομίζουν οι εταιρικοί σου πελάτες ότι είμαι χαζοχαρούμενο!Καλημέρα!