Η κατάρα της Δευτέρας

Μούτρα, μούτρα και πάλι μούτρα..

Μετά από ένα επιεικώς απαράδεκτο Σαββατοκύριακο, το οποίο θύμιζε εντονότατα τα άχαρα διήμερα του περσινού χειμώνα, επιστρέφω στο γραφείο και κλωτσάω τα μούτρα μου που έχουν φτάσει στο πάτωμα…

Ουδέν νεότερο από το μέτωπο, αποφασίζω να ασχοληθώ με άλλα, πιο ζωτικής σημασίας πράγματα, όπως η εύρεση μιας δεύτερης δουλειάς και ενός διαμερίσματος που ίσως δώσει ένα τόνο αισιοδοξίας στην μιζέρια που με τρώει Δευτεριάτικα…

Γκρίνιαααααα…..