Μια Δευτέρα σαν όλες τις άλλες..που ξεκινάει με τις καλύτερες προοπτικές (στο μέτρο του δυνατού φυσικά, αφού μιλάμε για Δευτέρα) αλλά η διάθεση είναι αρκετά καλή γιατί ο ήλιος λάμπει και φοράω το αγαπημένο μου πουκάμισο.. πράγματα αρκετά για να δώσουν έναν τόνο αισιοδοξίας στην εβδομάδα που ξεκινά..

Η κολλητή μου όμως είχε διαφορετική άποψη..! (εδώ μπαίνει η μουσική από τα «Σαγόνια του Καρχαρία» και το σασπένς κορυφώνεται!)

Στις τάδε λέει του Νοέμβρη θα δώσει διαγωνισμό για μια θέση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες.
Αν σκεφτούμε τώρα ότι την τελευταία φορά που είχε δώσει και μάλιστα στα Γαλλικά (αν δεν απατώμαι) δεν είχε περάσει για ελάχιστα μόρια, τώρα που θα δώσει στα Ελληνικά the chances are ότι την χάνουμε τη μανταμίτσα…!

Ηθικό Δίλημμα: Δεν τίθεται!
Για τον πολύ απλό λόγο ότι θέλω ό,τι είναι καλύτερο για αυτή. Σωστά; Σωστά..
Πως θα το δείξω είναι το θέμα;
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν μάλλον υστερική (αλλά δικαιολογούμαι γιατί είμαι και πρώτη μέρα αδιάθετη.. λέω εγώ τώρα!)

Από την άλλο λέω, πως είναι δυνατόν να φύγει μακριά μου και αυτό να είναι καλό γι’αυτήν…;;;(να θυμηθώ να τον κοιτάξω κι αυτόν τον εγωκεντρισμό..) Κι όχι μόνο μακριά από μένα αλλά κι από γκόμενο και λοιπούς φίλους και συγγενείς..Επειδή δηλαδή θα της δίνουν κάποιες χιλιάδες ευρώ παραπάνω πρέπει να ξενιτευτεί;; Είναι λογικά αυτά τα πράγματα;;
Άρα! Στα λόγια μου έρχομαι (και μόνο εγώ μπορώ να το κάνω αυτό!)
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ή καλύτερα, ΑΜΑ ΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΣΑΜΕ… : (

ps. Υποστηρίξτε κι εσείς τον Δίκαιο Αγώνα της Κολλητής! Πείτε μου τη γνώμη σας μόνο αν ταυτίζεται με τη δική μου..!