Saturday night fever...

Δύσκολες ώρες..αυτά τα βράδια του Σαββάτου, που μόλις έχεις επιστρέψει από την όποια έξοδο, με τους όποιους φίλους, έχοντας κατά παράδοση πιει παραπάνω απ' όσο σου επιτρέπει το υπερευαίσθητο (για κάποιο μυστήριο λόγο..) στομάχι σου.

Εκείνες τις ώρες που λες θα κάνω ένα τελευταίο τσιγάρο και θα πάω να ξεραθώ και ζεις στιγμές αγωνίας μη τυχόν και αποκοιμηθείς και κάνεις το σπίτι φωτιά και μπούρμπερι...

Εκείνα λοιπόν τα λεπτά, κι ενώ κοιτάς το ταβάνι περιμένωντας της Θεία Φώτιση, περνάνε από το μυαλό σου οι πιο άβολες σκέψεις.

Και το παίρνεις απόφαση και λες: "Εντάξει λοιπόν! Καλά το απέφευγα τόσο καιρό αλλά αφού ήρθε η ώρα, θα σε αντιμετωπίσω!" και κάθεσαι μπροστά στον εαυτό σου και του λες προκλητικά : "Show me what you've got, you bastard!!!" Κι αυτός, ο άλλος εαυτός σε κοιτάει με μισόκλειστα μάτια, ειρωνικά, κοροϊδευτικά και σου λέει¨: "Ρε εσύ δεν μπορείς να σταθείς όρθια από τα κρασιά...τώρα θα βρεις το κουράγιο να μου μιλήσεις κιόλας;;;".

Και τι να γυρίσεις να του πεις;; Άδικο έχει;

Και συνεχίζει να σε γρονθοκοπάει με τις ίδιες και χειρότερες σκέψεις..

Αυτό που θυμάμαι από χθες το βράδυ, είναι η εικόνα μου στον καθρέφτη και η σκέψη : "Αυτό ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω;"

Ακούγεται πολύ ενοχικό και μάλλον είναι, αλλά ήταν το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ...

Γι'αυτό και αποφάσισω να κοιμηθώ τελικά.

Αναβάλεται για άλλη μια φορά η "Μάχη των Κόσμων"!

Stay tuned!

ps. Καλώς όρισες στο φτωχικό μου δάσκαλε! Σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου και όχι δεν πρόκειται να αλλάξω τ'όνομα σου! Μάκια!