Πάει κι αυτό...

Θα έπρεπε να νιώθω ανακουφισμένη...Μίλησα χτες το απόγευμα με την μητέρα μου σχετικά με την πρόθεσή μου να φύγω από το σπίτι μέσα στους επόμενους μήνες.

Είχα φανταστεί πολλά σχετικά μ'αυτή μας την κουβέντα. Κλάματα, λυγμούς, οδυρμούς, απειλές, βρισιές. Και η μαμά Μαίρη έκανε την ανατροπή.

Δεν βούρκωσε καν. Σαν να το περίμενε από καιρό. Η μόνη της ένσταση ήταν η καινούργια μου γειτονιά. Δεν θέλει να κατέβω κέντρο. Προτιμά τα προάστεια γιατί είναι πιο όμορφα.

Εν ολίγοις...μας κούφανε!

Δεν έχω ησυχάσει όμως. Έχω την αμυδρή εντύπωση ότι τα καλύτερα έρχονται...