Πάμε κομμωτήριο;;;!!!

Από μικρό παιδί σιχαινόμουν τα κομμωτήρια. Το θόρυβο από τα πιστολάκια, την έντονη μυρωδιά της λακ και των βαφών, τις κομμώτριες που μιλάνε ακατάπαυστα, τις κυρίες που πηγαίνουν εκεί μέσα και κουτσομπολεύουν για τα πάντα, διαβάζοντας Ciao και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.

Μέχρι τα 16 μου πήγαινα στο κουρείο του αδερφού μου. Εκεί τα πράγματα ήταν πιο απλά και ξεκάθαρα. Έμπαινες, σε έλουζε μια καλή κυριούλα, σε κούρευε ακριβώς όπως ήθελες (της έδειχνες τη φωτογραφία του Ozzy την εποχή του Paranoid και ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες σου..!) και έφευγες. Μετά άρχισαν να με κοιτάνε περίεργα οι υπόλοιποι πελάτες και το γύρισα στα γυναικεία…

Στα γυναικεία κομμωτήρια οι κανόνες είναι διαφορετικοί…
Κλείνεις ραντεβού. Η κοπέλα που απαντάει το τηλέφωνο νιαουρίζει : «Τι θα κάνουμε στα μαλλάκια μας καλή μου;;;» «Κούρεμα-βάψιμο» λες και κλείνεις.
Φτάνεις και όλοι σε αναγνωρίζουν με έναν τρόπο μαγικό… Ακόμα κι όταν δεν έχεις ξαναπατήσει το πόδι σου εκεί μέσα…
Η αναμονή κυμαίνεται από 20 έως 45 λεπτά, τουτέστιν, ποτέ δεν πρέπει να κανονίζεις κάτι για αμέσως μετά το κομμωτήριο.. ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι αυτό το μετά…(έχω κλείσει πεντάωρο σε κομμωτήριο. Στις 4 ώρες και κάτι, έκλαιγα με αναφιλητά … η εφηβεία θα έφταιγε..)
Αρχίζουν. Σ ’αυτή τη φάση, πρέπει να γίνεις αντικοινωνική και να απαντάς με μουγκρητά σε κάθε προσπάθεια για συζήτηση μπας και γλυτώσεις.
Σου τυλίγουν τα μαλλιά με αλουμινόχαρτα, κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και μοιάζεις με Klingon. Γυρνάς από την άλλη μόνο και μόνο για να παρατηρήσεις ότι το κομμωτήριο είναι πάνω στο δρόμο, όλο τζάμι, κοινή θέα για τους περαστικούς.
Σ’ αυτή την ευάλωτη φάση, οι κομμώτριες αποφασίζουν μόνες τους να σου κάνουν «αυτό το χρωματάκι που είναι πολύ στη μόδα και ξέρεις πόσο θα σου πάει;;;;!!!! Να τα κόψουμε και λίγο ε;;; Θα σου κάνω ένα που είδα στην τηλεόραση! Το είχε μία..πώς τη λένε…που παίζει σ ’αυτό με τους γύφτους;; Ξέρεις! Εγώ δεν το βλέπω… αλλά το πέτυχα τις προάλλες..κι αυτή η κοπέλα πολύ νόστιμη! Κάτσε να στο κάνω και θα μου πεις μετά!!!!» Μετά βέβαια είναι λίιιιγο αργά..
Σε αποτελειώνουν και λένε: «Ουάαααου!!!!Σας πάνε πάααααρα πολύυυυυ!!!!» Ακόμα κι αν τα μαλλιά σου έχουν ροζ και πράσινες αποχρώσεις… Και κοιτάζεσαι εσύ σαν τη χαζή στον καθρέφτη και λες, «να την κοπανήσω ή να της ζητήσω να μου τα πάρει με την ψιλή να τελειώνουμε;;»
Δεν κάνεις τίποτα από τα δύο και κατευθύνεσαι προς το ταμείο. Λάθος! Η τιμή που ακούς είναι ικανή διαλύσει ακόμα και το πιο δυνατό κράτημα του ενός κιλού λακ που έχουν ρίξει πριν από λίγο στο κεφάλι σου.
Φεύγεις τρέχοντας και αποφασίζεις ότι δεν θα ξαναπατήσεις το πόδι για ένα τουλάχιστον εξάμηνο.
Μέχρι που να τα πατάς τα μαλλιά σου!

Υγ. Μην θεωρήσετε ότι έχω κάτι με τον κλάδο της κομμωτικής. Απλά από χτες είμαι λίγο διαφορετική…Κι όταν αντί για καλημέρα άκουσα «Well, Hello there you kinky Blondie!!!» μου γύρισε λίγο ανάποδα!
Και για να συνεννοούμαστε, εφόσον είμαι πλέον επισήμως newly blonde, ουδεμία ευθύνη φέρω πλέον για τις όποιες βλακείες γράψω στο Blogaki!