Όοοοοχου τώρα!!!!

-«Έλα! Πάμε! Θα’ναι ωραίο παρτάκι! Θα είναι και τα παιδιά από τη Δονούσα! Δεν τους έχεις γνωρίσει!»
-«Δεν θέλω! Δεν έχω όρεξη!»
-«Έλα ρε συ! Θα’χει και τριαντάρηδες!»
Καλύτερα να’μου λεγε ότι θα με βαράνε σαρανταπέντε κάφροι όλο το βράδυ…
-«Τώρα είναι που δεν έρχομαι!!»
-«Μα γιατί;; Πόσο καιρό έχεις να βγεις; Να γνωρίσεις κόσμο;; Πόσο καιρό έχεις να πας με άντρα;;;;»
-«Όσο θέλω!!! Το’κλεισα το μαγαζί ρε! Έχεις κανα πρόβλημα;;;»
-«Μήπως χρειάζεται μία ανακαίνιση…;;»
-«Ανακαίνιση κάνω! Όταν θα ξανανοίξω θα είναι σαν καινούργιο! Μη μου σπας τα νεύρα! Δεν πάω!»

Κάπως έτσι ήταν η συζήτησή μου χτες με τον φίλο μου τον Πάρι. Χτυπιόταν ολόκληρος ότι πρέπει να ξαναρχίσω να βγαίνω και να τα σπάω και να γνωρίζω άντρες. Μια λέξη, άντε δύο, μου έρχονταν μόνο στο μυαλό: Πώωωωπω μπελάς! Τρελός μπελάς!

Οι περισσότεροι/ες από εσάς το έχετε νιώσει υποθέτω το συγκεκριμένο συναίσθημα του «Όοοοοχου!!!Που να μπλέκω τώρα και να ταλαιπωριέμαι άδικα;;» Κάπως έτσι, κι αν προσθέσουμε ότι πρέπει να ξαναθέσω στόχους και προτεραιότητες και να βρω τελικά σπίτι, το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει αυτή τη στιγμή, είναι οι 30άρηδες.

Αυτοί είναι και εξ ορισμού ταλαιπωρία!!

PS. Όσο για τα χθεσινά μου τα χαϊρια, το θάβω προς το παρόν το θέμα και ευελπιστώ ότι παρά τις προσπάθειές μου για το αντίθετο, θα με λυπηθούν οι θεοί και δεν θα ξαναστείλουν στο δρόμο μου τα ίδια προβλήματα.