Τετάρτη, Ιανουαρίου 31, 2007

Relativiser...

Έπρεπε να το είχα φανταστεί ότι έτσι θα πήγαιναν τα πράγματα.
Άργησα πολύ να περπατήσω. Κάθε μου βήμα το ζύγιαζα πολύ πριν το κάνω. Και προτιμούσα να πηγαίνω με τον κώλο παρά να φάω τα μούτρα μου.
Άργησα πολύ και να μιλήσω. Αλλά όταν το έκανα τα είπα όλα. «Νερό παρακαλώ», και με τα ρ μου και με τους τρόπους μου.
Αργώ πολύ να προχωρήσω, να πάρω αποφάσεις. Όλο κοιτάζω πίσω μη τυχόν κι αφήνω κάτι που δεν πρέπει, μήπως και το μπροστά πονάει περισσότερο.

«Ο τολμών» που νικά δεν μου έχει μιλήσει ποτέ.
Η “spontanéité” μου κρατάει μούτρα γιατί την έβρισα μετά από κάτι λάθος κινήσεις που έκανα.

Ο «φόβος του άγνωστου» είναι ο καλύτερός μου φίλος.

Στα μεγάλα διλήμματα που απαιτούν άμεση δράση και αποφασιστικότητα κάνω πίσω και συσκέπτομαι με τον εαυτό μου μέχρι να μπερδευτώ τόσο πολύ που οι επιλογές μου να κρύβονται πίσω από το κουβάρι που επιμελώς δημιούργησα.
Προσπαθώ να ακολουθήσω τους πρακτικούς τρόπους, «Πρόβλημα - Αποτίμηση-Επιχειρήματα - Προτεινόμενες Λύσεις». Δυστυχώς, εμπλέκω παντού το συναίσθημα(που το'χω και σε αφθονία..) .

Παράδειγμα:
Α) Πρόβλημα: Πωωωωπω ένα πρόβλημααα!! Πώωωπω τι έπαθα η καψερή;; (η ψυχραιμία με διακρίνει πάντοτε)
Β) Αποτίμηση: Τη βάψαμε. Δύσκολα τα πράγματα. Πως θα τα καταφέρω άραγες;; (και η αισιοδοξία είναι βασικό χαρακτηριστικό μου)
Γ) Επιχειρήματα: Αν κάνω αυτό, θα γίνει αυτό. Μαλακία. Αν δεν το κάνω, θα γίνει το άλλο και θα στεναχωρηθώ. Μάλλον θα στεναχωρηθεί και ο γείτονας. Απαπαπααα!! Πρόβλημαααα!!! (το συναίσθημα που λέγαμε;; Α! Έχω και μαντικές ικανότητες!)
Δ) Προτεινόμενες λύσεις: Καμία δεν μου κάνει. Τι θέλω κι ασχολούμαι; Αφού δεν τα καταφέρνω σ’ αυτά και το ξέρω. Τσάμπα κάθομαι και στεναχωριέμαι… Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει( εδώ φαίνεται πεντακάθαρα η αυτοεκτίμηση και η αποφασιστικότητά μου, μαζί με λίγο σάλτσα πίστης στο πεπρωμένο)

Η διαδικασία διεργασίας και επίλυσης του κάθε προβλήματος με κερδίζει στα σημεία.
Η συνήθης επιλογή είναι να αφήσω τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους.

Χρειάζομαι coach.
Κάποιον που να έρθει και να κάνει το ρημάδι το κουβάρι μια λεπτή κλωστή με αρχή και τέλος. Να κάνει το απαραίτητο relativisation (διαβάζεται ρελατιβιζασιόν, γιατί είμαστε της γαλλικής σχολής). Να δει τα πράγματα στα πραγματικά τους μεγέθη και να μου τα εξηγήσει.

Η άλλη λύση είναι να εκπλήξω τον εαυτό μου. Να τον πιάσω στον ύπνο και να πάρω αποφάσεις πριν προλάβει να τις επεξεργαστεί.
Κι όπου βγει.

buzz it!

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κατι μου κάνει για αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος η κάνω λάθος ?

Πάνος είπε...

Πω,πω, φοβερή αυτο-ανάλυση!

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Κάθε φορά που πάω στα... "σκατά" φαντάζομαι ότι είμαι ένας ήρωας που πάει στη μάχη!

Georgia είπε...

Να επιλέξεις τη δεύτερη λύση!! Να εκπλήξεις τον εαυτό σου!! Και να δεις που θα πεις : "Ουάου, τόσο απλό ήταν τελικά???" Δεν τολμάω καν να πω ότι κάτι μου θυμίζει το post σου....! ;) Alors, bonne relativisation!

Thrass είπε...

Λοιπόν, άκου μια εναλλακτική προσέγγιση, μια δεύτερη γνώμη:

Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι όσα περισσότερα ξέρει κανείς, τόσο πιο πολλά βλέπει ότι δεν ξέρει (και μπορούμε εδώ να γενικεύσουμε τη "γνώση" σε "ικανότητα", για τις ανάγκες τού παραδείγματος). Αυτή η διαπίστωση μού βελτίωσε την ψυχολογία κατακόρυφα, μια για πάντα. Από τότε μπορεί να πηγαίνω σαν αρνάκι στη σφαγή, αλλά πάντα με αυτοπεποίθηση χιλίων καρδιναλίων. Προσωπικά μού έχει βγει σε καλό.

Για αυτό, το κορυφαίο διαφημιστικό σλόγκαν όλων των εποχών ήταν, είναι και θα είναι τής Nike.

Ανώνυμος είπε...

Πιο είναι το slogan της Nike Thrass;

Το "Just do it!"

Εμένα μου αρέσει πολύ και της Adidas:

"Impossible is nothing."

--
Μικρό μου bloggaki! Γεια σου!!!!! Η αυτοεκτίμηση, είναι κάτι που έρχεται με πολλές μικρές επιτυχίες. Εάν λύσεις 5 προβληματάκια στην σειρά π.χ. θα σου έρθει μόνη της, αν όχι! Όπως με τους άντρες, αν σου την πέφτουν 10-10 τότε, δεν έχεις πρόβλημα αυτοεκτίμησεις..

Πέρα από την πλάκα τώρα, αξίζει να διαβάσεις αυτό το βιβλίο, όχι για να γίνεις ηγέτης κάπου αλλά γιατί έχει να δόσει πάρα πολλά.

Εγώ το διαβάζω αποσπασματικά, και με βοηθάει πολύ.

Spyros είπε...

Emena pali einai to 'take it slow,make it happen'

Pou shmainei oti symfwnw me ton tropo skepshs sou, kai den katalavainw giati mperdeyesai. An ftaiei kata kyrio logo to synaisthima, gine ligo psyxros ektelesths (leme twra)

Blogaki είπε...

@theo
Μπα, σε όλες τις περιπτώσεις μου συμβαίνει. Πάντως δεν σκέφτομαι αλλαγή πορείας.
@πάνος
Δυστυχώς δεν είναι και πολύ ευχάριστη όμως..
@vita mi barouak
Εσύ έχεις και φαντασία που οργιάζει ούτως ή άλλως!!
@georgia
Merci μικρούλα! Πήγα να το κάνω κι έφαγα τα μούτρα μου πάλι!
@thrass
Προς το παρόν θα κρατήσω το "σαν αρνάκι στη σφαγή" και με ασκήσεις θάρρους και αναπνοές, θα αποκτήσω κάποια στιγμή την πολυπόθητη "αυτοπεποίθηση χιλίων καρδιναλίων".
@atma
Σ'ευχαριστώ! Αλλά έχω αλλεργία σε τέτοιου είδους βιβλία νομίζω..πάντως θα του ρίξω μια ματιά!
@spyros
Με φαντάζεσαι ρε Σπυράκο ψυχρό εκτελεστή;; Θα γελάσει κάθε πικραμένος!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό είναι πολύ true.I χάσει βάρος μου μόλις έκανε αλλαγές στα τρόφιμα, λαμβάνοντας όλα τα λαχανικά και των χαμηλών υδατανθράκων και αυτό με βοήθησε πολύ και το προτείνω σε όλους