Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007

Seriously pissed off!!!!

"Να πάει στο διάολο!! Ναι!! Τα’χω πάρει στο κρανίο!! Εεεε…Ναι! Να τον πιάσω και να του κοπανήσω το κεφάλι στον τοίχο!!Μμμμ…Και να του καεί το βίντεο!!Πόσες λέξεις είναι αυτό; 1,2,3 μμμμ… φτάνουν 30; Τόσες δεν εμφανίζονται στην παραγραφούλα του RSS;; Κάτσε να βρίσω λίγο ακόμα… «Άμα τον πετύχω τον κερατά, θα του κάνω τα μούτρα κιμά!!!» Γιαχ!! Τι το’ θελα τώρα αυτό πρωινιάτικα; Τέλος πάντων φτάνει τώρα.


Λοιπόν! Αυτό το post είναι ένα πείραμα. Ο theodore λέει ότι αν γράψεις έναν πιασάρικο τίτλο και αρχίσεις και τα χώνεις σε κάποιον κακομοίρη και βάλεις και λίγο κακία και κανένα μπινελίκι, τότε εκτινάσσονται στα ύψη οι μετρήσεις σου…Το κοινό λέει θέλει «αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα». Το’χα υποψιαστεί αλλά νόμιζα ότι έπαιζε μόνο με το σεξ αυτό…Λογικά λοιπόν αυτοί τη στιγμή μας διαβάζουν και τυχαίοι περιστατικοί που είδαν φως και μπήκαν…
Να συστηθώ;; Blogaki με λένε, για περισσότερες πληροφορίες βλ.profile.


Από Δευτέρα θα σας ενημερώσω και για τα αποτελέσματα του πειράματος…ελπίζω να είναι αρνητικά γιατί όσο να το πεις, θα είναι μάλλον απογοητευτικό να έχει δίκιο ο Theodore!!!

Οι παλιοί γνωστοί και πιστοί αναγνώστες (ναι! Σε σας τους 5 εκεί πίσω μιλάω!) θα περιμένουν να ακούσουν το «Ιστορικό της Συνάντησης»!!!
We proudly present you λοιπόν, το πρώτο επεισόδιο της σειράς

«Τα παιδιά του Blogger και ένας άσχετος από το Wordpress-Tσου ρε Λάκη!»

Το ραντεβού ήταν στις 5.30 στο σταθμό του μετρό. Έφτασα λίγο νωρίτερα, μ’ είχε φάει το άγχος βλέπετε μην τους στήσω, τσίμπησα την pietoula που την αναγνωρίζω γιατί είναι κολλητή μου 7 χρόνια τώρα και περιμέναμε με αγωνία τους άλλους δύο. O Theodore ήταν στην ώρα του. «Που είσαι;;» τον ρωτάω στο τηλέφωνο. «Δίπλα σ’ ένα πάγκο με πορτοκάλια» μου λέει… «Τέλεια…θα συνεννοηθούμε μια χαρά με δαύτον…» σκέφτηκα. Τέλος πάντων, βρεθήκαμε, γνωριστήκαμε, μπήκαμε στη Miss Λευκή και περιμέναμε τη Georgia.

Και περιμέναμε…και περιμέναμε…και η βρόχα έπεφτε…Ναι κυρίες και κύριοι! Μας έστησε! (Το ξέρω ότι υποσχέθηκα ότι δεν θα το πω, αλλά τι να κάνω; Αφού είμαι κωλόπαιδο!!) Ήρθε τέλος πάντων και η μικρή μας, περιεργαστήκαμε ο ένας τους άλλους μέσα από τους καθρέφτες και ξεκινήσαμε όλοι μαζί να πάμε για καφεδάκι.

Συνοπτικά θα πω τα εξής:
Η Georgia είναι απίστευτα γλυκό κοριτσάκι, όπως ακριβώς το περίμενα. Έχει ένα τεράστιο χαμόγελο, και μια ήρεμη, απαλή φωνή που σε αναγκάζει να σκύψεις από πάνω της για να ακούσεις τι λέει. Αλλά ούτως ή άλλως αυτό θέλεις να κάνεις. Να την έχεις από κοντά και να της λες, «μην ανησυχείς!» ή «ναι! Κι εγώ έτσι νιώθω!!». Αναλύσαμε και το θέμα «Άντρες-Αυτοί οι άγνωστοι» και με την ευγενική προσφορά του Theodore καταλήξαμε στο πουθενά.

Την Pieta την ξέρω χρόνια και της έχω υποσχεθεί ολόκληρο post οπότε δεν θα αναφερθώ σήμερα.

Για τον Theodore από την άλλη, δεν είχα σχηματίσει εικόνα. Τo blog του φιλοξενεί πολύ λίγα post γιατί συνήθως σβήνει ό,τι γράφει. Είναι αυτό που λέμε «σταθερός χαρακτήρας». Ό,τι είχα καταλάβει για εκείνον ήταν από τα comments του σε μένα και κανα δυο δικά του post που επέζησαν. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που είχα αγχωθεί χτες. Γιατί ουσιαστικά ο theo ήταν σχεδόν άγνωστος και δεν μου πολυάρεσε σαν concept.

Ευτυχώς, και ο theo μας βγήκε συμπαθητικός. Όχι σαν τη Georgia που θες να την αρπάξεις και ν’ αρχίσεις να την ζουμπάς. Είναι και μεγάλος άνθρωπος (Ναι, το ξέρω, είμαι κωλόπαιδο!). Από τη συζήτηση φάνηκε ιδιαίτερα καλλιεργημένος και διαβασμένος. Έχει χιούμορ και λέει φανταστικές ιστορίες!!

Το γεγονός ωστόσο ότι πολύ λίγα πράγματα ξέραμε γι’ αυτόν, του έδινε το αβαντάζ να δημιουργήσει την εικόνα του όπως αυτός θα ήθελε. (Αυτό είναι δική μου προσωπική παρατήρηση, από αυτά τα ψαγμένα που κάθομαι και σκέφτομαι όταν γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους).

Και λέω αβαντάζ, γιατί έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέμαι «Μα πόσο περίεργο είναι να ξέρουν τόσα πολλά για μένα;; Που στηρίζεται αυτή η οικειότητα με ανθρώπους που γνώρισα πριν από μισή ώρα;;» Αυτό ήταν το feeling που μου έμεινε από τη συνάντηση. Να είμαι με ανθρώπους που δεν ξέρω κι όμως ξέρω. Που δεν με ξέρουν κι όμως έχουν πληροφορίες για πρώην γκόμενους, για την οικογένειά μου, για τη φοιτητική μου ζωή.

Και από την άλλη, αυτή η ανυπόστατη οικειότητα σου δίνει το ελεύθερο να είσαι ακριβώς ο εαυτός σου. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Είμαι χαρούμενη λοιπόν που έγινε αυτή η συνάντηση. Ικανοποίησα την περιέργειά μου, γέλασα πάρα πολύ, κουτσομπόλεψα άλλους bloggers (σιγά μη σας αφήναμε!) και γνώρισα δύο νέους ανθρώπους (νέους όπως καινούργιους, μη χαίρεσαι theo!).

Και εις άλλα με υγεία!

buzz it!

12 σχόλια:

jul είπε...

Χα! Αναβω λάμπα και την χώνω στην μούρη σου..."ΠΟΙΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΑΤΕ???"

Και συνεχίζω...χαιρομαι καταρχήν που περάσατε περίφημα..ειναι πολύ σημαντικό να ταιριάζουν 4 διαφορετικοί άνθρωποι που συναντιούνται πρώτη φορά και έχουν να πουν πολλά πράγματα και ΔΕΝ βαριούνται...και γελάνε...και τους αρέσει..και θελουν να ξαναβρεθούν...
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ κοριτσακι μου

pietà είπε...

Επειδή εγώ δεν θα αναφερθώ σε αυτή την συνάντηση διεξοδικά, επισημαίνω ότι κι εγώ τα πέρασα καταπληκτικά!
Και πάλι με το παράπονο θα μείνω που θα πρέπει να περιμένω το προσωπικό μου postaki...
Το καλό πράμα, όμως, αργεί να γίνει!!!

Georgia είπε...

Πω...πω.... Αυτά είναι!!!Να ξυπνάς με κακή διάθεση, να ανοίγεις τον υπολογιστή με το ένα μάτι κλειστό και να διαβάζεις καλά λόγια για τα μούτρα σου! Σ' ευχαριστώ blogaki μουουουου!!!(αν το στείλω "καταλάθος" αυτό το ποστ "κάπου" , τάχα μου τυχαία θα θεωρηθεί κατινιά???καλά μη βαράτε, πλακίτσα!!) Για να δούμε κιόλας πως θα πάνε τα στατιστικά σου σήμερα με το seriously pissed off!!!Φιλάκια, πάω να ετοιμαστώ για το ταξίδι! (ακόμα δεν μάζεψα πράγματα!!)

Georgia είπε...

Επίσης ξέχασα να σημειώσω ότι άργησα επειδή ένας καταπληκτικός κούκλος μοντέλος μου την έπεσε καθώς ερχόμουν και γονάτισε στο πεζοδρόμιο και με παρακαλούσε να του δώσω το τηλέφωνό μου και δε μ'αφηνε να φύγω! Και μόλις τον ξεφορτώθηκα με απήγαγαν εξωγήινοι και μόλις με γύρισαν με άφησαν σε λάθος σταθμό του μετρό και μετά έγινε διακοπή ρεύματος και δεν κουνιόντουσαν οι συρμοί και μετά.... (σας έπεισα??)

pietà είπε...

Είπες την απαγορευμένη λέξη;
Είπες την απαγορευμένη λέξη!

Νεραϊδούλα μου, τον ξέρω αυτόν τον κούκλο-μοντέλο. Τον είχε συναντήσει και το blogaki μια φορά......

Blogaki είπε...

Δεινόσαυρο δεν είδες;;Καπού εκεί γύρω κυκλοφορούσε κι αυτός, είμαι σίγουρη!
Σα δε ντρέπεσαι να μας φλομώνεις στο ψέμα, μικρό κορίτσι!!!!

Blogaki είπε...

@julia
Ευχαριστούμε!!! Στο επόμενο meeting θα έρθεις κι εσύ να κουτσομπολέψουμε μαζί!!

Georgia είπε...

Ποια απαγορευμένη λέξη?? Ποια απαγορευμένη λέξη?? Το ξέρω, μου το είπε ο κούκλος-μόντελος ότι το blogaki κάποτε του ράγισε την καρδιά! Δεινόσαυρο?? Δε θυμάμαι γιατί με είχαν ναρκώσει οι κακοί εξωγήινοι! ;)

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω φιλενάδες οτι εμπεδώσατε το μαθημα σας

O THEODORE ΕΙΝΑΙ ΜΟΡΦΗ

Jason είπε...

Ωραία, εγώ είμαι ένας απ' αυτούς που δε θα έχεις δει και πολύ εδώ μέσα - όμως δεν είναι ο τίτλος (παρακαλώ όταν γίνει η καταμέτρηση να σημειωθεί αυτό στα πρακτικά) που με τράβηξε, απλώς χάζευα στο blog της Goergia και λέω ωπ τι είναι αυτοί οι τύποι που βγήκανε μαζί της, κάτσε να πάω να κόψω κίνηση - ε και να 'μαι τέλος πάντων.

Χαίρομαι να βλέπω ευδιάθετα posts, χαίρομαι να διακρίνω μία απόχρωση παρεκκλίνουσας αίσθησης χιούμορ, χάρηκα που σας γνώρισα, χαιρετώώώ...

ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ είπε...

Μια χαρά βλέπω τα περνάτε εσείς εκεί πάνω!
Πάντως είναι όντως παράξενο το αίσθημα οικειότητας που ένοιωσες, με άτομα τα οποία γνωρίζεις (δηλαδή τα έχεις μπροστά σου ζωντανά) μόνο λίγη ώρα.

Μου έτυχε όταν είχα την τύχη (πιο μετά έγινε ευτυχία) να γνωρίσω 2 bloggers εξ Αθηνών, κυρίες με τα όλα τους! Δυστυχώς είμαι Κρήτη και δεν κατηφορίζει πολύς κόσμος προς τα δω. Με την πρώτη ευκαιρία όμως θα επιδιώξω να το ξαναζήσω αυτό το αίσθημα.

Καλή συνέχεια!
Στέλιος

Υ.Γ.: Μια καλή ιδέα για τους τίτλους, είναι να βάζεις τελείως άσχετους με το περιεχόμενο του κειμένου. :P

Blogaki είπε...

@theodore
J'sus! Άλλαξε και το όνομά του...Hail Caesar..
@jason
Καλωσόρισες στην παρέα μας jason!
Από παρεκκλίνουσα αίσθηση του χιούμορ, άλλο τίποτα εδώ μέσα..
@διαιρέτης
Μια χαρά τα περνάμε όντως!Αν ανέβεις Αθήνα να μας το πεις!!