Θες καμιά ανάποδη να ισιώσεις;;

Ευγένεια: Καλοί τρόποι, συμπεριφορά που δείχνει καλή ανατροφή και σεβασμό στους άλλους.

Την έχω την ευγένεια στο αίμα μου. Ακόμα και σε ανθρώπους που αντιπαθώ από την πρώτη στιγμή, φροντίζω να τους φέρομαι με τον τρόπο φιλικό, στην χειρότερο περίπτωση τυπικό. Αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι ότι συνήθως οι λόγοι που αντιπαθούμε κάποιον με την πρώτη ματιά είναι επειδή μας θυμίζει κάποιον ή κάτι που έχει εντυπωθεί μέσα μας με αρνητικό τρόπο. Αποφεύγω λοιπόν να παραμείνω στην πρώτη κρίση μου για κάποιον και του δίνω περιθώριο να μου αποδείξει ότι δεν είναι τόσο αντιπαθητικός όσο πιστεύω ή έστω ότι μπορώ να βρω τρόπο να συνεννοηθώ, να περάσω το δικό μου το μήνυμα και να κατανοήσω το δικό του.
Δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι στα μοντέλα μας, ούτε εγώ ταιριάζω με όλους.
Θεωρώ ωστόσο εαυτόν πολιτισμένο άνθρωπο, που γνωρίζει τους κανόνες της επικοινωνίας και τις κοινωνικές συμβάσεις, και μπορεί να συνυπάρξει με τον οποιονδήποτε χωρίς να επέλθει σύγκρουση.

Αναγκαστικά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου απλά δεν μπορείς να συνεννοηθείς ή δεν θέλεις καν να προσπαθήσεις γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος, πχ. Ένας ανόητος που σε φλερτάρει (μόνο αυτός ξέρει γιατί αφού έχεις δηλώσει με τρόπο κατηγορηματικό ότι δεν παίζει τέτοιο ενδεχόμενο) με τον πιο επίμονο τρόπο. Και εκεί εγώ λέω, πάλι χωρίς να προσβάλω κανέναν, «κάτσε στη μεριά σου, να κάτσω κι εγώ στη δική μου και όλα θα πάνε καλά!»

Αμ δε! Η ευγένεια σε μερικούς ανθρώπους δεν πιάνει.
Το θέλουν το μπινελίκι τους για να στρώσουν.
Συνήθως, δεν είμαι διατεθειμένη να το δώσω.
Δεν την χαλαλίζω την ψυχική μου ηρεμία βρε αδερφέ.
Στις δύσκολες περιπτώσεις, φωνάζω την pieta να καθαρίσει.

Κι έρχομαι τώρα κι αναρωτιέμαι και ρωτάω κι εσάς.
Τους βρίζουμε τους ενοχλητικούς ή έτσι κερδίζουν αυτό που ήθελαν τελικά, δηλαδή την προσοχή μας;
Μπαίνουμε στη διαδικασία να ενοχληθούμε από τη βλακεία που βαράει τον καθένα ή αδιαφορούμε μέχρι να το πάρουν απόφαση και να πάνε από κει που ήρθαν;

Το γκάλοπ ξεκινάει τώρα!