Χρόνια Πολλά!!!!!

Γκρινιάζει τόσο καιρό…"Για μένα δεν έχεις γράψει ποτέ!"
Τι να γράψω;; Πως περιγράφει κανείς έναν άνθρωπο που αγαπάει όσο τον εαυτό του χωρίς να καταφύγει σε κλισέ και μελοδραματισμούς;;

Άντε, πάμε να δούμε τι θα βγει...

Διαφέρουμε πολύ..αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Όπου κωλώνω, εκείνη ορμάει.
Όπου σιωπώ, ουρλιάζει.
Όπου αδιαφορώ, παίρνει ανάποδες.
Όπου ξεχαστώ, θα με σκουντήσει.

Τις μανίες της δεν τις καταλαβαίνω.
Το χάος στο μυαλό μου την εξοργίζει.

Κοιτά να δεις όμως ..

Εκείνη παίζει μαζί μου όταν βαριέμαι, όπου κι αν είμαστε.
Εκείνη γίνεται ο «άνθρωπος-ορχήστρα» κι εγώ τα «εξωτικά μπαλέτα» και τούμπαλιν όταν ακούμε μουσική.
Εκείνη είναι ο καβαλιέρος μου και δοκιμάζει πάνω μου «εκείνη τη φιγούρα που έκανε ο τύπος, κάτσε ρε παιδί μου, κάτω από το πόδι μου μπες μωρή χαζή!» μέχρι να σωριαστώ στα πατώματα κι εκείνη να κρατιέται απ’ όπου βρει για να μη λιποθυμήσει από τα γέλια.
Εκείνη θα με κάνει να γελάσω μέσα στους λυγμούς μου.
Εκείνη θα διώξει από δίπλα μου αυτούς που μ’ ενοχλούν με φονικό βλέμμα και ατάκα που τσακίζει κόκκαλα.
Εκείνη θα με χουφτώσει όταν περάσω από δίπλα της.
Εκείνη θα με πάρει τηλέφωνο επειδή την έπιασε νευρικό γέλιο και θα γελάει για 15 λεπτά χωρίς διακοπή,χωρίς να πει τίποτε άλλο και θα μετά θα μου πει «Ουφ! Να’ σαι καλά! Γέλασα πάλι σήμερα!! Άντε γεια!».
Εκείνη θα ακούσει με προσοχή και σοβαρότητα ό,τι βλακεία έχω να πω και μετά θα σκάσει στα γέλια.
Εκείνη θα κάνει τον Καραγκιόζη μέχρι τελικής πτώσεως για να σταματήσω να έχω μούτρα.

Εκείνη ξέρει πόσο αγαπάω τους δεινόσαυρους.

Ελπίζω να ξέρει και πόσο πολύ την αγαπώ!

Χρόνια σου πολλά Pietoula μου!