Κάτι κατάλαβες λάθος!!!

Νομίζω ότι πρόκειται περί παρανοήσεως κύριος!! Όταν έλεγα να αλλάξει κάτι επιτέλους στη ζωή μου δεν εννοούσα ΚΑΘΟΛΟΥ αυτό!!!!

Γιατί που ακούστηκε κοτζαμάν μισό μέτρο μπλογκάκι να κάθεται ξάπλα και ακούνητη εδώ και 15 μέρες;; Και μαστουρωμένη! (για όσους αντιμετωπίζουν πρόβλημα αϋπνίας συνιστώ ανεπιφύλακτα τα μυοχαλαρωτικά Sirdalud! Στο μισάωρο επάνω χάνεις επαφή!)

Η μέση μου με πρόδωσε (στο άνθος της ηλικίας μου!!) και οι οδηγίες ήταν σαφείς: Μόνο για κατούρημα θα κουνιέσαι και θα είσαι ξαπλωτή, όχι καθισμένη. Σπίτι λοιπόν, να κοιτάω το ταβάνι, να βλέπω όσες ταινίες δεν έχω δει την τελευταία δεκαετία, να διαβάζω και το τελευταίο βιβλίο του Dawkins- The God Delusion και να διαολίζομαι ακόμα περισσότερο, να έχω γίνει φαν όλων των σειρών του ΣΚΑΙ (από τη σχολή ΝΙΝΤΖΑ μέχρι ντοκυμαντέρ για νεροπόντικες έχω δει!).

Και θα μου πεις: «Δε με χάλαγε να καθόμουν κι εγώ σπίτι μου κανα δεκαήμερο και να με νταντεύουν». Εσένα δε σε χάλαγε αλλά εμένα όσο να το πεις μου την έσπασε λιγάκι.
Γιατί και το τηλέφωνο χτύπησε και μου είπαν : «Δεσποινίς blogaki, προσλαμβάνεστε!» και εγώ απάντησα «Ναι, αλλά εγώ δεν μπορώ να έρθω να υπογράψω!».
Και η μαμά μου μου είπε: «Έτοιμο το σπίτι, έμπα να καθαρίσεις» κι εγώ έβγαλα μόνο μια άναρθρη κραυγή πόνου.
Και σταματάω εδώ την γκρίνια.

Λοιπόν ναι, σήμερα μετά την επίσκεψη στο ΚΑΤ, πέρασα κι από την καινούργια μου δουλειά και υπέγραψα. Και ξεκινάω το Γενάρη και πρέπει να θυμηθώ να παραιτηθώ και από την τωρινή μου δουλειά. Και το σπίτι το καθάρισε μια άλλη καλή κυριούλα. Και χτες ήρθε ο καναπές μου. Και παραγγείλαμε και καινούργιο στρώμα, ορθοπεδικό. Και ο γιατρός είπε ότι τώρα μπορώ να σηκώνομαι και μου σταμάτησε και τα φάρμακα. Βέβαια μου έγραψε και μια λίστα εξετάσεις και έστειλε σε άλλο γιατρό γιατί δεν έχουν βγάλει ακόμα άκρη τι είναι αυτό που με πονάει. Κι ήρθε και το κολλητάρι επιτέλους από τη Γερμανία και τον είδα και τον χάρηκα.

Τι μένει;; Για να σκεφτώ…
Ναι, αυτό δεν μπορώ να το αποφύγω. Να χαιρετήσω την κολλητή που πάει για συνέντευξη στις Βρυξέλλες.
Όσο περνάνε οι μέρες και πλησιάζει το Σάββατο που θα φύγει το σκέφτομαι όλο και πιο πολύ. Σκέφτομαι την Tρίτη το απόγευμα να με παίρνει και να μου λέει «Εντάξει» και μετά από μια βδομάδα να έρχεται το μέηλ και να λέει «Σας καλούμε να παρουσιαστείτε στο νέο σας πόστο την 1η Φεβρουαρίου».

Ναι, σίγουρα, δεν εννοούσα τέτοια αλλαγή, κύριος….