Τρίτη, Μαΐου 20, 2008

Καλά δεν είμαστε κι εδώ;

Τελικά όντως έγινα 28! Μπήκα στο προφίλ μου και το είδα με τα μάτια μου!



Το λέει ξεκάθαρα: Γυναίκα, ετών 28, Μαϊμού! Δεν μου έλειπε που έγινα 28, με λέει και μαϊμού!!
Εντάξει, δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου, αλλά να, είναι που τα βάζω λίγο κάτω και βλέπω πόσο αλλάζει μέρα με τη μέρα η ζωή μου και όλων των άλλων γύρω μου και ψιλοχαζεύω (αυτό το τελευταίο με μεγάλη ευκολία).
Σαν χτες τις θυμάμαι στο καταπράσινο μπαλκόνι, αραγμένες πάνω στους καναπέδες, το Πιετάτζι να παίρνει το σοβαρό της και να το ξεστομίζε: «Πέρασα» και την μικρή να ουρλιάζει από χαρά και στα καπάκια να πέφτει σε μαύρη κατάθλιψη και να τσιρίζει «Που θα φύγεις και που θα με αφήσεις μ’αυτή τη χαζή!» Εγώ δεν πρέπει να είχα αντιδράσει, μπορεί μόνο ο μορφασμός μου να έφτασε. Και μετά, έτσι αστραπιαία, η μικρή αποφάσισε να αλλάξει θέμα και να γκρινιάξει ότι δεν άντεχε άλλο στο σπίτι της και ότι έπρεπε οπωσδήποτε να βρει τρόπο να φύγει και να βρει κι ένα καλό αγοράκι, κατά προτίμηση τον άντρα της ζωής της, για να τελειώνουμε επιτέλους μ’αυτή την ιστορία.
Μόλις ένα χρόνο μετά, το Πιετάτζι μου έχει φύγει ανθρακωρύχος στο Βέλγιο, ενώ η άλλη η μικρή μας έπιασε σπίτι μοναχούλα της και ζει τον έρωτά της.
Κι εγώ άλλαξα δουλειά, άλλαξα σπίτι, (το αγοράκι μου το κράτησα γιατί μου βγήκε καλό) και αναγκαστικά άλλαξα συνήθειες, παρέες και σκέψεις.
Δεν μελαγχολώ, τουλάχιστον δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Απλά αναρωτιέμαι τι μας περιμένει στη γωνία. Μέχρι στιγμής όλα φαίνονται να πηγαίνουν όπως θέλουμε. Σχεδόν όλα τέλος πάντων, γιατί αναποδιές έχουμε κάθε μέρα για να περνάνε και να γουστάρουμε ακόμα πιο πολύ.
Να πω την μαύρη μου αλήθεια, θα ήθελα να μπορούσα να πατήσω το pause. Τώρα είναι η ζωή που θέλω να ζω. Να μην αλλάξει πια τίποτα. Με τον αγοράκι μου και τις φίλες μου, κοντά και μακριά, ευτυχισμένες ή έτοιμες να ευτυχήσουν, με τη δουλειά μου να μένει εκεί όταν φεύγω, με τις βόλτες μας και τα ταξιδάκια μας κάθε τρεις και λίγο. Ανησυχώ ότι δεν θα κρατήσει για πολύ και καθόλου δεν μ’αρέσει. Είναι εγωιστικό άραγε να ζεις για να περνάς καλά; Πειράζει που δεν βιάζομαι καθόλου να γίνω «μεγάλη»; Γιατί όλοι αναρωτιούνται για μένα πότε θα γίνω μάνα και μου λένε να βιαστώ γιατί «τα χρόνια περνάνε και μετά θα τρέχεις για εξωσωματικές». Είναι κακό που εγώ δεν έχω ακούσει ακόμα τα κουδουνάκια της μητρότητας;


Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με ρωτάνε αν σπουδάζω, έστω και στο ημίφως, έστω κι αφού έχουν καταναλώσει ένα μπουκάλι βότκα.
Δεν έχω κρίση ηλικίας, δεν θέλω να είμαι πιο μικρή. Απλά λέω ν’αράξω καμιά δεκαετία στα 28! Έχει ωραία θέα από δω!


buzz it!

21 σχόλια:

Γκρινιάρης είπε...

Χρόνια πολλά blogάκι! Είναι πολύ όμορφο όλα (ή τα περισσότερα) να πηγαίνουν όπως τα θέλουμε! Σου εύχομαι αυτό να συνεχίσει!

An-Lu είπε...

Την καλύτερη θέα έχεις!
Μείνε εκεί!
Θεά!

JoaN είπε...

trith trithhhh. to blogaki grafei post!!!
paw na to diabasw twra :P

JoaN είπε...

Καλά τα λες.

"Απλά αναρωτιέμαι τι μας περιμένει στη γωνία. "->έλα ντε? Κι έρχομαι κ αναρωτιέμαι με τη σειρά μου, εμείς πώς θα αντιδράσουμε σ αυτά?

"Απλά λέω ν’αράξω καμιά δεκαετία στα 28! Έχει ωραία θέα από δω!"->
Μείνε όπως είσαι ντεεεεεε!
:D

Ανώνυμος είπε...

Εγώ εκατσα μια εικοσαετία στα 18

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια σου πολλά, αγαπημένη μου μαθητριούλα. Σου εύχομαι να είσαι πάντα γερή και ευτυχισμένη και να αράξεις στα 28 όσο εσύ γουστάρεις. Δεν θα δώσουμε και λογαριασμό σε κανέναν έτσι??

pietà είπε...

Εγώ μάλλον είμαι από αυτούς που θα σου πουν "τα χρόνια περνάνε και μετά θα τρέχεις για πλαστικές", αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης, ε????

(καναπέδες? σε μια καρεκλίτσα καθόμουν, χτυπημένη γυναίκα...)

pietà είπε...

Κοινωνικό σχόλιο:

"Δεν έχω κρίση ηλικίας, δεν θέλω να είμαι πιο μικρή."

Έχεις γράψει 2 ποστς σε διάστημα 4 μηνών, τα οποία αναφέρονται στα 28 σου χρόνια... Χμμμμ....

πς. (κι εμένα μου λείπεις!!!!!)

Unknown είπε...

επειδή βγαίνει ωραίο
προτείνω το ποστ να καθιερωθεί ετήσιο.

[Germanos] είπε...

θα αλλάζει και ο τίτλος καθε χρόνο

29 να τ' αφήσω (κτλ)

snikolas είπε...

Χρόνια σου πολλά. Να σου πω… αν βρεις το κουμπί με το pause πες το και σε μένα.

Ανώνυμος είπε...

δεν το πιστευω γραφεις!!!!
εκει μεινε, λεω εγω, στα 28 (μη σου πω να το αλλαξεις κιολας να το μικρυνεις και να κατσεις εκει οοοοοσο θες).
φιλια ρε!

Ανώνυμος είπε...

Είσαι στην καλύτερη ηλικία!
Stay cool..

pinelopi t. είπε...

είμαι στην αρχή της φάσης που περιγράφεις.. σιγά σιγά η κάθε μία από τις τρεις αδερφές παίρνει το δρόμο της και όλα αυτά γυρίζουν στο μυαλό μου!!
Μη βιάζεσαι να κάνεις τίποτα.. άραξε στην ευτυχία σου και προσπάθησε να τη διατηρήσεις.. ακόμη κι αν αλλάζει αυτός ο ρημαδοαριθμός (28,29 κτλ) αν κρατάς τις ευτυχισμένες σου στιγμές νομίζω δε θα σου κακοφαίνεται πολυ!!!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά μπλογκάκι,

ΥΓ Συγνώμη μικρή...μήπως σπουδάζεις;

Ανώνυμος είπε...

Πώς κάνεις έτσι; Εγώ έγινα 18...

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά blogάκι..!

Ανώνυμος είπε...

και την ερχόμενη Παρασκευή, καλά τριάντα!

Ανώνυμος είπε...

και την ερχόμενη Πέμπτη, καλά τριάντα!

Ανώνυμος είπε...

twra eisai 30 ki akoma maimou !! xaxax

Ανώνυμος είπε...

Πού σε βρίσκει κανείς εσένα βρε; Ο κόσμος σε ψάχνει!