"Δεν θα σας πονέσει καθόλου...!"

Η ημέρα μου ξεκίνησε περιμένοντας περί τη μία ώρα για να μπω να δώσω αίμα για κάποιες εξετάσεις που χρειάζεται να κάνω. Ο βλακάκος που είχαν στη ρεσεψιόν του ιδιωτικού ιατρικού κέντρου είχε βάλει σκοπό ζωής να μην έρθω σήμερα στο γραφείο. Όταν πλέον τα αποθέματα υπομονής μου εξαντλήθηκαν είπα κάτι που δεν έχω ξαναπεί : «Θέλω να πάω στη δουλειά μου!!!» και τότε συνειδητοποίησε ότι δεν είχε βάλει το παραπεμπτικό μου για να πάρω σειρά αλλά το κράταγε κοντά του σα φυλαχτό…
Μπήκα λοιπόν, αφού πέρασα πρώτα από το ταμείο και έσκασα €144 (συμμετοχή έτσι; Κανονικά οι εξετάσεις κοστίζουν ένα μισθό απόφοιτο Πανεπιστημίου!!). Η καλή νοσοκόμα μου έμπηξε τη σύριγγα κι εγώ καθόμουν και χάζευα το αίμα να ταξιδεύει μέσα στο σωληνάκι. Θυμήθηκα έναν πρώην μου που του έλεγες «σύριγγα!» και τον έπιανε πανικός. Ποτέ του δεν παραδέχτηκε ότι φοβάται. Πάντοτε έλεγε ότι το αίμα υπάρχει για να τρέχει μέσα στις φλέβες μας κι όχι για να το δίνουμε από δω και από κει!! Είναι κι αυτό ένα επιχείρημα….

Σαν κόρη γιατρού, είμαι μάλλον εξοικειωμένη με τις ιατρικές πράξεις. Αυτό δεν μου συνέβαινε πάντοτε βέβαια. Θυμάμαι όταν ήμασταν μικρά, και ερχόταν η ώρα για τα εμβόλια (όποτε δηλαδή η μαμά μου ούρλιαζε στο μπαμπά μου ότι «Μόνο τα δικά μας παιδιά που έχουν και πατέρα γιατρό δεν έχουν κάνει το ρημάδι το εμβόλιο για την ανεμοβλογιά!!!» καθώς ο μπαμπάς μου συνήθως τα ξέχναγε αυτά τα πράγματα, τα’ χουμε πει αυτά!), γινόταν στο σπίτι πανικός. Εγώ με τον αδερφό μου κρυβόμασταν κάτω από τα κρεβάτια και λουφάζαμε και μας τραβούσαν από το πόδι για να βγούμε. Μια άλλη φορά είχαμε φτιάξει πλακάτ με συνθήματα «Δεν θέλουμε εμβόλια», «ΌΧΙ ΣΤΗ ΣΥΡΙΓΓΑ» κτλ και περιφερόμασταν σαν τους απεργούς μέσα στο σπίτι. Το πιο ευφυές βέβαια ήταν όταν ο πατέρας μου μας έδινε το φάρμακο να το κρατήσουμε στις μπουνίτσες μας για να το ζεστάνουμε κι εμείς σχεδιάζαμε να το κρατήσουμε όσο πιο σφιχτά μπορούμε για να μην το πάρει…!!! Όλα αυτά φυσικά κατέληγαν σε πλήρη αποτυχία, και καθώς ήμασταν και ήσυχα παιδιά, και έτσι η όποια αντίσταση κατά της αρχής λυνόταν απλά με ένα αυστηρό βλέμμα και ένα ξερό «Αφήστε τις βλακείες και κατεβάστε τα βρακιά σας..!» Ευτυχώς που ήταν αλαφροχέρης…
Τώρα πια ο μόνος γιατρός που αποφεύγω είναι ο οδοντίατρος …αλλά για πόσο ακόμα;

Καλό μας Σαββατοκύριακο!!!