Η ψεύτρα

Και μετά το, ακατάλληλο για ανηλίκους, χθεσινό μας ποστ, ας περάσουμε σε πιο ανάλαφρα θέματα…
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή!
Ο αδερφός μου στο λύκειο τα είχε φτιάξει με μια κοπέλα πανέμορφη, κουκλίτσα σκέτη, αφού το συζητάγαμε με τη μητέρα μου πώς του είχε κάτσει τέτοιο πλάσμα του δικού μας! Και γλυκιά και ευγενέστατη…Ξύναμε το κεφάλι μας με απορία όλη η οικογένεια…Βρε τι κουσούρι να΄χει, βρε τι του λείπει του κοριτσιού και τέτοια! Κι όχι γιατί ο αδερφός μου είναι άσχημος, αλλά τότε πέρναγε (και μαζί του κι εγώ) την metal φάση της ζωής του και ήταν σαν κινητή τριχόμπαλα, μαλλιά δυο μέτρα, μούσια, αλυσίδες, μαυρίλα από πάνω μέχρι κάτω (έτσι κι εγώ, χωρίς τα μούσια) Είχαν αρχίσει οι γονείς μου να φουσκώνουν από περηφάνεια «Καλά ο γιος μας! Και γαμώ τα παιδιά! Κοίτα τι κορίτσαρο χτύπησε!»
Όλα καλά πήγαιναν λοιπόν μέχρι που άρχισε ο αδερφός μου να μας αμολάει κάτι ιστορίες που μας έκαναν να σαστίσουμε λίγο…

Η Χριστίνα που λέτε (φανταστικό το όνομα) ήταν πλάσμα με ιδιαίτερα έντονη καθημερινότητα. Κάθε φορά που τη συναντούσες, είχε να σου διηγηθεί και μια απίστευτη ιστορία που της είχε συμβεί. Το αποκορύφωμα ήταν η εξής διήγηση:
«Μωρό μου δεν θα το πιστέψεις. Ήμουν στη στάση και περίμενα το τρόλεϊ για να έρθω να σε βρω. Με πλησίασε ένα πρεζάκι και μου ζήτησε λεφτά. Δεν είχα να του δώσω κι άρχισε να χτυπιέται, σα να έπαθε κρίση. Τότε, επειδή νόμιζα ότι θα πεθάνει, όρμησα στο φαρμακείο που βρισκόταν δίπλα στη στάση, το έσπασα, βρήκα μεθαδόνη, και του χτύπησα την ένεση!»
Ο αδερφός μου, χτυπημένος από έρωτα, καθόταν και κοκορευόταν για τα κατορθώματα της καλής του που σε κάθε περίπτωση μεταμορφωνόταν σε Super Woman και κατατρόπωνε τσαντάκηδες, κλέφτες, εν δυνάμει βιαστές και έσωζε τον φτωχό πλην τίμιο λαουτζίκο. Χαμογελούσαμε κι εμείς με συγκαταβατικότητα στον κακόμοιρο τον αδερφό που λίγο η γλύκα της Χριστίνας, λίγο το headbanging με μουσική υπόκρουση Helloween (εκεί δίπλα του χτυπιόμουν κι εγώ ρυθμικά) , είχε γίνει σούπα ο εγκέφαλός του.

Ο κόσμος είναι μικρός ωστόσο και ένας φίλος φίλης είχε υπάρξει και αυτός γκόμενος της καλής μας Χριστίνας.
«Έξι μήνες με είχε φλομώσει στο ψέμα. Η κοπέλα είναι μυθομανής!»
Σώπα καλέ!

Τέλος πάντων, το lovestory τους δεν κράτησε πολύ. Εκείνη ζούσε στη σφαίρα του φανταστικού και ο αδερφός μου άρχισε να νιώθει μοναξιά στην πεζή πραγματικότητα.

Επειδή τώρα έχω πολλή δουλειά (κι αν συνεχίσω έτσι σε λίγο καιρό δεν θα έχω καθόλου), στο επόμενό μας post θα μελετήσουμε τις αιτίες που μας οδηγούν στο ψέμα καθώς και το φαινόμενο των παθολογικών ψευτών.

Έχω κάνει τη σχετική έρευνα, don't worry!