Στα ίχνη των Ίνκας!

Το αφιέρωμα στο ψέμα αναβάλλεται.
Ο «daddy-blogaki» επέστρεψε από τη Λατινική Αμερική και εγώ έχω πάθει υπερφόρτιση από τις νέες πληροφορίες!
Συναντηθήκαμε χτες το απόγευμα. Εφόσον βγήκε στη σύνταξη, επέστρεψε το εταιρικό αυτοκίνητο και πλέον η οδηγός είμαι εγώ. Πήγα και τον παρέλαβα λοιπόν και κάτσαμε για καφεδάκι.
Ο μπαμπάς μου που λέτε πήγε ένα εορταστικό ταξίδι 17 ημέρων σε Χιλή, Περού και Βολιβία.
Και ενώ κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα έκανε μια συνοπτική παρουσίαση του ταξιδιού, ο μπαμπάκος μου ξεκίνησε μια λεπτομερή αφήγηση της κάθε ημέρας.
Για να σας δώσω ένα μικρό παράδειγμα:
«Τη δεύτερη μέρα που λες ψυχούλα μου, πήραμε το καραβάκι από τις ακτές της Χιλής και βγήκαμε στα ανοιχτά του Ειρηνικού. Κάλμα, νηνεμία, ανοιχτήκαμε στα 10 περίπου ναυτικά μίλια για να συναντήσουμε το νησάκι «μπλα μπλα μπλα» (δεν θυμάμαι, είναι προφανές) δίπλα στα νησιά του Πάσχα. Σ’ αυτό το νησάκι δε μπορεί να πιάσει το καραβάκι γιατί είναι όλο βράχια ενώ τα κύματα είναι ύψους πολλών μέτρων. Αυτό που είναι σημαντικό σ’ αυτό το νησάκι είναι το εξής: Από εκεί ξεκινάει το περίφημο ρεύμα του Περού, γνωστό και ως ρεύμα του Habolt (or something…), το κάνατε στο σχολείο το ρεύμα του Habolt? (Η απάντηση ήταν αρνητική και συνέχισε). Το θερμό λοιπόν αυτό ρεύμα φεύγει από το Περού, ταξιδεύει μέχρι τις ακτές της Ιαπωνίας και ξανακατεβαίνει στην Ανταρκτική όπου ξαναψύχεται και ξανανεβαίνει. Με το ρεύμα αυτό ταξιδεύουν και πολλά ζώα όπως θαλάσσιοι ελέφαντες, πιγκουΐνοι αλλά και πολλά ψάρια. Και όπου υπάρχουν ψάρια, υπάρχουν και θαλασσοπούλια. Άκου λοιπόν κουκλίτσα μου τι γίνεται! Οι κουτσουλιές από τα πουλιά αυτά που τρώνε τα ψάρια και συγκεκριμένα τις αντζούγιες (!!!) που συχνάζουν στο συγκεκριμένο νησί, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νιτρικό νάτριο. Για το νάτριο των κουτσουλιών λοιπόν έγιναν πόλεμοι για το συγκεκριμένο νησί και τελικά κέρδισε την εκμετάλλευσή τους η Χιλή. Δεν κάνατε στο σχολείο για το νίτρο της Χιλής;; (η απάντηση και πάλι αρνητική με συνεπαγόμενη μουρμούρα τύπου «τίποτα δεν σας μαθαίνουν στο σχολείο» κτλ). Τέλος πάντων, είναι πολύ σπουδαίο αυτό το νιτρικό νάτριο γιατί χρησιμεύει για όπλα (νιτρογλυκερίνη) και πολλά άλλα!»

Έτσι λοιπόν, αντί σαν φυσιολογικός άνθρωπος να μου πει ότι πήγε σ’ ένα νησί που είδε πιγκουΐνους και θαλάσσιους ελέφαντες, κάναμε λίγο γεωγραφία και λίγο χημεία.

Λογικό λοιπόν να κρατήσει 2,5 ώρες η διήγηση!!
Έπινα λοιπόν εγώ μπύρες, μασούλαγα πατατάκια και τον ακολουθούσα στο μαγικό του ταξίδι.

Μαγικό πραγματικά. Πήγε σε μέρη απίστευτα, ανέβηκε στα οροπέδια των Άνδεων, επισκέφτηκε τους ναούς των Ίνκας, περπάτησε στη ζούγκλα του Αμαζονίου, ήπιε κούπες με αφέψημα κόκας!!! (άμα λέω εγώ ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση δεν με ακούτε!!!) και γύρισε πλήρως ανανεωμένος.

Και μου’φερε και δώρα! Ο μπαμπάς μου και τα δώρα του είναι πασίγνωστα. Αν ήταν τουρίστας στην Ελλάδα είμαι σίγουρη ότι θα μου’ φερνε αναμνηστικά τσαρούχια και μπουκάλια με πώμα τον Παρθενώνα !Παράπονο δεν έχω όμως! Του κόσμου τα πράγματα έφερε, τσάντα, πουλοβεράκι, κασκόλ, σκουφί, μπανάνα για τη μέση, (όλα στα διακριτικά χρώματα των ινδιάνων της Βολιβίας!!!) καθώς επίσης και σκουλαρίκια με ένα από τα σχήματα της πόλης Nazca (πατήστε εδώ ! έχει πολύ ενδιαφέρον).

Όλες αυτές οι πληροφορίες για τις εξωτικές αυτές χώρες είχαν απίστευτο ενδιαφέρον.
Καθόμουν και σκεφτόμουν λοιπόν, μήπως θέλετε να φτιάξουμε όλοι μαζί ένα blog γεωγραφικού ενδιαφέροντος, όπου θα γράφουμε για χώρες ή πόλεις που έχουμε επισκεφτεί ή θέλουμε να επισκεφτούμε, μαζί με ιστορίες για τα μέρη αυτά!
Τι λέτε κι εσείς;;