To know us better..

- Ρε συ, που είναι το ραντεβού;
- Έξω από το ΝΕΟΝ.
- Είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ παρέα εδω! Σίγουρα είναι αυτοί;
- Ναι ρε παιδί μου, πήγαινε κι έρχομαι!

"Πφφφ..Υπερβολές του theo", σκέφτηκα! "Πόσο τεράστια μπορεί να είναι μια παρέα 6 ατόμων;;"
Think twice… Οι φίλτατες Julia και Debby είχαν καλέσει από καμιά δεκαπενταριά άτομα έκαστη (έτσι! για να μάθετε να μην εμπιστεύεστε γυναίκες με ξενικά ονόματα!!)
Και γίναμε πολλοί….

Ήταν μια «απαιτητική» συνάντηση. Έφυγα και ένιωθα εξουθενωμένη. Περισσότερο socializing απ’ ό,τι μου επιτρέπει η μάλλον επίπεδη ψυχολογία που έχω τον τελευταίο καιρό. Συζητήσεις τύπου «Εσύ ποιος είσαι;;» (με την ευγένεια που με διακρίνει πάντα.. μόνο το ανακριτικό φως δεν άναβα πάνω απ’ τους ατυχείς που κάθισαν γύρω μου) και μετά η συνήθης απάντηση «Δεν σε ξέρω..» (Μετά που είδα τα άγρια βλέμματα που συνόδευαν αυτή η απάντηση το γύρισα στο «Κάπου σ’ έχω πετύχει, αλλά δε μου’ ρχεται τώρα..». Με κάποιες λίγες εξαιρέσεις δηλαδή, έλειπε το «σε διαβάζω και ήθελα τόσο πολύ να σε γνωρίσω!».
Έπρεπε να τα κάνεις όλα από την αρχή.
Τελικά καλά βγήκε. Με τους ανθρώπους που κάθισαν γύρω μου μιλήσαμε αρκετά, άκουσα διαφορετικές απόψεις περί blogging, για να φτάσω τελικά στη διαπίστωση ότι το μόνο σχεδόν πράγμα που συνδέει τους bloggers είναι η κατάληξη blogspot.com (άντε και wordpress).

Και αυτό είναι που το κάνει ενδιαφέρον υποθέτω.

Πήρα δουλειά για το σπίτι πάντως, θέλω να μπω να τσεκάρω κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες περσόνες (όπως πολύ ορθά τις χαρακτήρισε ο zouri).

Α! Τσίμπησα κι ένα 20ευρω φεύγοντας...!
Την καλημέρα μου σε όλους! It was a pleasure..

Ps. Julia! Σ'ευχαρίστησα για την πρόσκληση;; Ευχαριστώ πολύ!!:)