Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007

Why blog (aki)?

Η οικογενειακή επιχείρηση χρειάστηκε για πρώτη φορά τη βοήθεια μου. Αρρώστησε ένα από τα παιδιά που κρατάνε το μαγαζί και βρέθηκα εγώ "που ξέρω από υπολογιστές" (μπορώ δηλαδή να καταλάβω τι θα πει διπλό κλικ, σε αντίθεση με τη μητέρα μου και τον άντρα της, αλλά ας μην τα θέλουμε κι όλα! Αυτοί έβαλαν το κεφάλαιο!) να ξελασπώσω την κατάσταση. Μόλις σχόλασα λοιπόν από το Μαρούσι, ήρθα κατευθείαν, έμαθα τα βασικά του προγράμματος, ευτυχώς που τα παίρνω και γρήγορα, και βάλθηκα να αντιμετωπίσω τα τέρατα...

Παιδάκια ηλικίας 6-13, που ουρλιάζουν ενώ μάχονται σε φανταστικούς κόσμους, κυνηγιούνται με δράκους και στρατιώτες του Γ'Ράιχ, και βρίζουν όσια, ιερά και όποιον άλλον τύχει να βρεθεί στο διάβα τους...
15ωρο θα κλείσω σήμερα αλλά δεν πειράζει..το μόνο που σκέφτομαι είναι η μία περίπου ώρα που θα κάνω στις 12 για να πάω από Κουκάκι, Νέα Μάκρη...Μην κυκλοφορήσετε για λίγο στους δρόμους. Είμαι πολύ κουρασμένη...

Και μιας και βρήκα λίγο χρόνο, κι έχουν ησυχάσει λίγο και τα σκασμένα, είπα να ασχοληθώ λίγο και με το blogaki μου. Καθόλου πρωτότυπο αν σκεφτούμε ότι ασχολούμαι αρκετές ώρες την ημέρα μαζί του. Τείνει να γίνει " Η συνήθεια που έγινε λατρεία".

Μ'αρέσει το καινούργιο μου χόμπυ. Μ'αρέσει όταν το βλέπω link στα blogs ατόμων που εκτιμώ ή ακόμα καλύτερα σε ανθρώπους που έτυχε να το δουν και τους άρεσε. Μ'αρέσει να κοιτάζω τα στατιστικά του(τώρα που λείπουν όλοι για διακοπές, έχω πέσει σε βαθιά μελαγχολία..! :p...Η' μήπως δεν είναι αυτό;;Λες να μην τους αρέσω πια;;; Panick Attack τώρα!!!! και άλλα τέτοια ωραία...), να διαβάζω τα σχόλια που αφήνουν τυχαίοι περαστικοί και θαμώνες. Μ'αρέσει που έχω πιστούς αναγνώστες. Κι ας μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Αναρωτιέμαι όμως αναπόφευκτα, ποια είναι ακριβώς η ανάγκη που καλύπτει το blogaki και κατά πόσο είναι υγιής (από ψυχολογικής απόψεως πάντα, γιατί είναι γνωστό το κόλλημα μου) αυτή μου η ενασχόληση. Θα μπορούσα δηλαδή αυτά που γράφω να κάθομαι να τα λέω στους φίλους μου...
Σίγουρα δεν είναι το χειμαρρώδες συγγραφικό ταλέντο που ψάχνει να βρει διέξοδο. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Μπαμπάκη και τον Πάνο(βλέπε δίπλα για link, μη τα βάζω όλη την ώρα!!!), και πολλούς άλλους που δεν έχω ανακαλύψει ακόμα, που κοσμούν τη μπλογκόσφαιρα με τις πανέμορφες ιστορίες τους.
Ούτε είναι βήμα πολιτικοκοινωνικής κριτικής και σάτιρας, όπως για παράδειγμα του Συκοφάντη.
Ούτε όμως και ημερολόγιο απλό, να γράφω κάθε μέρα τι έκανα, τι έφαγα, που πήγα.

Την αποδοχή ψάχνω. Και τη χαρά του να έχω φτιάξει κάτι που είναι "εγώ". Με τα καλά του και τα στραβά του. Στο μέτρο του δυνατού πάντοτε και όσο το επιτρέπει η αυτολογοκρισία, που δεν με αφήνει να εκτεθώ ανεπανόρθωτα..

Τέλος πάντων.
Αυτό που ήθελα μάλλον να πω είναι ότι το blogaki μου είναι ένας από τους λόγους που χαίρομαι που μπορώ να καταλάβω το διπλό κλίκ!
Αλήθεια, εσείς γιατί ανοίξατε blog?

buzz it!

15 σχόλια:

javapapo είπε...

ωραίο το blogaki σου, μολις σε πρόσθεσα στον rss reader μου!
εγώ άνοιξα το δικό μου για να κάνω ψυχανάλυση απο μένα για μένα..

χαιρετώ

ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ είπε...

Για μια ενδιαφέρουσα γνώμη πάνω σε αυτό που λες, θα σου πρότεινα να διαβάσεις το τελευταίο κείμενο του Χαρτοπόντικα (http://chartopontikas.wordpress.com)
Blog therapy uber alles!

Blogaki είπε...

@paris apostolopoulos
Ε χμμ ναι...Είπαμε, ξέρω το διπλό κλικ! Μη μου βάζετε δύσκολα πρωινιάτικα και δεν έχω πιει καφέ!
Ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια!
@διαιρέτης
Όντως πολύ ενδιαφέρον το κείμενο.Ευχαριστώ!

jul είπε...

Το ξεκίνησα για να περνάω τις ώρες του Αυγούστου...που ολοι ειχαν φυγει για αδεια και εγω μολις ειχα γυρισει:(:(
Βοηθησε και μια φιλη μου απο την Ρόδο......και μεσω msn, καταφερα και το δημιουργησα...ευτυχως που και το δικο μου το ξερο τα παιρνει με την μια....

Blogaki είπε...

@julia
Εσύ ειδικά καλά έκανες και το έφτιαξες!! Μ'εβαλες και το πρώτο μου link...!!!Ακόμα το θυμάμαι με συγκίνηση..!!χιχι!!

Ανώνυμος είπε...

Έλα ντε, γιατί ανοίξαμε τα μπλογκ; Άσχετα όσα μεσολάβησαν από τότε (9/2005) εγώ το άνοιξα για ένα πολύ απλό λόγο: είδα την Κουρούνα, τη DiS, τον πιτσιρίκο (τότε άξιζε τον κόπο), τον Κουκουζέλη - και μερικούς άλλους - και είπα: θέλω κι εγώ!!!

Το blogaki είναι μια χαρά!

Ανώνυμος είπε...

δεν είπα κι ευχαριστώ... :-)

Ανώνυμος είπε...

Και εγώ -ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΝΟΜΙΖΩ -άνοιξα μπλόγκ για λόγους αυτοψυχανάλυσης.........
Ασε που είναι και τζά-μπα

DRN 06 είπε...

Γειααα!
Οι δικοί μου λόγοι είναι:
1. Αυτοψυχανάλυση
2. Είναι δωρεάν
3. Είμαι ψώνιο
4. Πολύς ελεύθερος χρόνος
5. Νίκος Δήμου (doncat.blogspot.com)

Blogaki είπε...

@πανος
Κι εγώ από αυτούς που αναφέρεις ξεκίνησα την περιδιάβαση στα blogs αλλά αυτό με φόβιζε κιόλας. Πως να σταθείς δίπλα σε τέτοια ταλέντα. Μετά το ξεπέρασα!
@theodore & dreamon
Έχω μία ψυχαναλύτρια που κάνει πολύ φιλικές τιμές!! Ενδιαφέρεστε;;
:p Πλάκα κάνω!! Κι εγώ μια από τα ίδια!!!

Georgia είπε...

Βlogaki μου κι εμείς σε αγαπάμε!(εγώ ειδικά σου χω ιδιαίτερη αδυναμία!) Συμφωνώ μαζί σου σε όλα όσα έγραψες, τα νιώθω κι εγώ!! Και πολλοί άλλοι είμαι σίγουρη γι'αυτό! Χαίρομαι που σε έχω "γνωρίσει" μέσα από τις ιστορίες σου και αισθάνομαι μία κρυφή περηφάνια που ανήκω σε μία καινούρια, ενδιαφέρουσα και "περίεργη" (με την καλή έννοια!!) παρέα! Φιλάκια πολλά πολλά!

Blogaki είπε...

@georgia
Εσύ που μου'χεις κι αδυναμία έχεις εξαφανιστεί και μου λείπεις!!!!
Άντε! Γύρνα στην παρέα μας φαντάρε!!!
Μάκια!!!

nat είπε...

Είναι απλώς ο πιο δημιουργικός και ταυτόχρονα ο πιο δημοκρατικό (με την ευρύτερη έννοια του όρου) να λές αυτά που θες

Ανώνυμος είπε...

Κατ' αρχήν να ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια (κι ας βαριέσαι να βάλεις λινκ, σε συγχωρώ για τα συμφραζόμενα βρε! χεχεχε). Επίσης, να ευχηθώ καλή χρονιά και ό,τι ποθείς.

Και να έρθω να απαντήσω στην κρίσιμη ερώτηση: νομίζω ότι στο 99,9% των περιπτώσεων το μπλογκ ξεκινά σαν μια διαδικασία εξισορρόπησης μετά από μια περίοδο υψηλής πίεσης. Η πίεση μπορεί να είναι εργασιακή, ερωτική, προσωπική, συνδυασμός όλων, αλλά στην ουσία με το που νιώθεις ότι η κρίση πέρασε και πρέπει κάπως να την διαχειριστείς την ρημάδα - τότε ανοίγεις ένα μπλογκ. Το αν θα γίνει καθημερινότητα ή όχι εξαρτάται από πολλά άλλα, όμως ξεκινάς συνήθως όταν τα ζόρια απαιτούν διαχείριση.

Blogaki είπε...

@nat
Κι εμένα μ'αρέσει το δημοκρατικό του θέματος!
@mpampakis
Διαχείριση κρίσεων...the story of my life..!
Καλή χρονιά και σε σένα!!