Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007

Δικό μου λέμε!!!!

Από μικρή θυμάμαι τη μαμά μου να μας λέει: «Ξεχωρίστε τα ρούχα και τα παιχνίδια που δεν θέλετε, να τα δώσουμε στο ορφανοτροφείο».
Κι ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή τα’ χαμε παρατημένα και ξεχασμένα, ξαφνικά, αρνούμασταν να τα παραχωρήσουμε.
Η σκέψη ήταν: «Το δικό μου παιχνίδι πρέπει να δώσω;;»

Δεν ξέρω πολλά από παιδιά, αλλά μπορώ να πω με σχετική σιγουριά ότι από τις πρώτες λέξεις που μαθαίνουν είναι αυτές που δηλώνουν κυριότητα.
Τους κρύβεις το παιχνίδι τους και αρχίζουν να κλαίνε. Τους το παίρνεις κι αρχίζουν να φωνάζουν : Δικό μουουου!!!! Ακόμα κι αν την επόμενη στιγμή που θα τους το δώσεις θα το πετάξουν κάτω και θ’ αρχίσουν να το τσαλαπατάνε.

Και τα παιδιά μεγαλώνουν κι αρχίζουν να παίζουν και με άλλα παιδάκια.
Κι αν αυτά τα παιδιά είναι κακομαθημένα, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σαν παιχνίδια. Σαν δικά τους παιχνίδια.
Ακόμα κι αν δεν τα θέλουν, δεν τα αγαπούν, δεν απαρνιούνται ποτέ την κυριότητά τους.

Μου έχει συμβεί. Μου έχει τύχει στην προσπάθειά μου να ξεκολλήσω από κάποιον, να βρεθώ αντιμέτωπη με τον εγωισμό και την κτητικότητά του.
Εγωισμός που αρθρώθηκε με την πρόταση: «Τα έφτιαξε με άλλον;; Δηλαδή τι; Το χάσαμε κι αυτό;;» (Οπού «αυτό»: εγώ,να μην επαναλαμβανόμαστε).
Ένας άνθρωπος που αδιαφορούσε για την ίδια μου την ύπαρξη για περισσότερο από ένα εξάμηνο, μόλις είδε ότι έφυγα, έτρεξε πίσω μου.
Όχι γιατί με αγάπησε ξαφνικά.
Αλλά γιατί κάποιος άλλος έπαιζε με το παιχνίδι του.
Ή γιατί εγώ δεν ήθελα πια να παίζω μαζί του.
Και για κάτι ακόμα...

Παραφράζω λιγάκι το περίφημο ρητό του Descartes ως εξής: «Με σκέφτεσαι άρα υπάρχω».
Ασχολείσαι και σου παίρνω την ενέργεια. Πονάς για μένα και ηδονίζομαι.
Δεν σ’ αγαπάω αλλά εσύ πρέπει να μ’αγαπάς.
Κάποιος πρέπει να μ'αγαπάει κι εμένα.

Φεύγεις; Κι εγώ;;
Ποιος θα μου δίνει σημασία εμένα;
Ποιος θα με σκέφτεται;
Αφού είσαι δικός μου!!!!
Μόνο δικός μου, για μένα υπάρχεις μόνο, και μόνο όταν θέλω εγώ.

Αχ και να σκεφτόμασταν που και που και κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό μας..
Τι καλά θα περνούσαμε όλοι!!!
Την καλημέρα μου !!

buzz it!

30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μου έχει συμβεί και μένα (πολλές φορές) να εμφανίζω παρόμοιας μορφής κτητική συμπεριφορά.
Ανθρώπινο αλλα όσο μεγαλώνουμε θα πρέπει να μας χτυπάει ένα καμπανάκι για ξεκαθάρισμα συναισθημάτων.
Τώρα που μεγαλώνουμε να ξερουμε τι θέλουμε πραγματικά !!!

pietà είπε...

Να τα ξεχάσεις αυτά που ξέρεις!!! Εσύ είσαι δικιά μου!!!!!!!!
:-)

jul είπε...

Επειδη για πολυ καιρό σκεφτόμουν ΜΟΝΟ τους άλλους και όχι εμένα...πλεον ειπα να αλλάξω και να κοιτάζω τον εαυτό μου πρώτα!!!!

Αστάρτη είπε...

Πολύ ωραίο ποστ!
Αναγνώρισα σε πολλά σημεία προσωπικές εμπειρίες.
Μεγάλο κεφάλαιο η κτητικότητα.Κι ο εγωισμός ακόμη μεγαλύτερο.
Τι να λέμε..και ποιος δεν τα έχει βιώσει..
Την καλημέρα μου :)

Georgia είπε...

Μεγάλο κεφάλαιο άνοιξες Μαρινάκι! Εντάξει, έχει συμβεί σε όλους μας... Μου το έχουν κάνει και το έχω κάνει (1 φορά) και έχω καταλήξει (μετά από πολύ σκέψη λέμε!) ότι αν κάποιος λειτουργεί μονίμως έτσι, είναι από ανασφάλεια κι επειδή δε μπορεί να δεχτεί μία απόρριψη. (υπάρχουν και οι πιο αρρωστημένες καταστάσεις -μακριά από μας- αλλά με αυτές ας ασχοληθεί ο Ασκητής!) Φιλάκια!!

JoaN είπε...

"Τι καλά που θα περνούσαμε όλοι..."

Spyros είπε...

Analyse this: to ekana (kai to kanw) me kathe eidous yliko antikeimeno, alla sxedon pote me anthrwpous.

Γκρινιάρης είπε...

Δεν θα το παίξω υπεράνω γιατί ξέρω καλά πως κι εγώ είμαι κτητικός. Δύσκολα μπορεί κάποιος να την αποβάλλει, και, face it, αν το κάνεις, τις περισσότερες φορές θα πέσεις θύμα. Πάντως τους θαυμάζω αυτούς που το καταφέρνουν, έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο.

Το θέμα για μένα πρακτικά είναι να μπορείς να το ελέγξεις, και να αντισταθμίζεις την κτητικότητα αυτή με μια ίδια "ποσότητα" (δε μ' αρέσει έτσι όπως το θέτω, αλλά το πιάνεις το νόημα) ειλικρινούς ενδιαφέροντος για τον άλλον.

Blogaki είπε...

@theo
Αυτό το ποστ ήταν εξαιρετικά αφιερωμένο σε σένα και εξυπηρετεί ως απάντηση στο ερώτημα που έθεσες
"Είναι θράσος ή μπορεί να είναι κάτι άλλο;"
@pieta
Την ξέρω εγώ τη μοίρα μου..!
@julia
Δεν έχει να κάνει με το ποιον κοιτάς πρώτο, αλλά με το τι κάνεις για να μην πληγώνεις τους άλλους με τον εγωισμό σου.
@αστάρτη
Σ'ευχαριστώ κατ'αρχάς.Όλοι λίγο πολύ έχουμε υπάρξει θύτες και θύματα εγωισμού!! Καλημέρα!!
@georgia
Όλα μας τα λεφτά στην ψυχανάλυση, μικρούλα μου!!
@joan
Τι καλά, όντως!
@spyros
Είσαι σαύρα, γι'αυτό!!
@γκρινιάρης
Δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα τι εννοείς..(ξανθιά ρε γαμώτο!!)
Αυτό που εννοούσα εγώ είναι ότι όταν ο άλλος δεν σε ενδιαφέρει, μη τον κρατάς stand-by απλά και μόνο για να καλύπτεις τις προσωπικές σου ανασφάλειες. Εσύ τι εννοούσες; :)

snikolas είπε...

Έχεις πολύ δίκιο. Μα πάρα πολύ δίκιο.

Blogaki είπε...

Έχω η άτιμη!!! ;)

Georgia είπε...

Πού να το βρεις όμως?? (το δίκιο σου!) ;)

Blogaki είπε...

@david santos
Είστε πολύ ευγενικός! Να έρχεστε συχνά να μιλάμε!:)

an205 είπε...

Όταν ήμουν παιδί (ηλικιακά εννοώ, γιατί παιδί είμαι ακόμα) και με απίθανους λαρυγγισμούς γκάριζα ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΑΣΤΟΟΟ ΚΑΑΤΩ η μάνα μου ήρεμα μου έλεγε:
-"Κλείσε τα μάτια σου"
-"Μα..."
-"Κλείσε τα μάτια σου"
το έλεγε με τέτοια γλύκα που δεν μπορούσα να αντισταθώ και τα έκλεινα
-"Τι βλέπεις;;;"
-"Τίποτα...."
-"Αυτό που βλέπεις λοιπόν είναι δικό σου"

δεν θα το πιστέψεις άμα σου πω ότι πιάνει πάντα και όσο πιο κακομαθημένος ο άλλος τόσο πιο μεγάλη πλάκα έχει η αντίδραση του

Blogaki είπε...

@an205
Κάτι τέτοια ήρεμα παιδάκια σαν εσένα με κάνουν να μη θέλω να γεννήσω ΠΟΤΕ!!!:p
Σωστή η μανούλα πάντως,είχε τον τρόπο της ..όπως όλες οι μανούλες άλλωστε!

zouri1 είπε...

ποτε δεν ειχα δικα μου παιχνιδια,ετσι δεν ειχα το προβλημα της μοιρασιας.
και ειναι ωραιο συναισθημα αυτο.Αλλα ουτε και ζηλεψα παιχνιδια αλλου.Βλεπω σημερα παιδια να κλαινε γιατι θελουν να παρουν το παιχνιδι του αλλου.Αυριο που θα μεγαλωσουν παλι κατι απο τον αλλον θα θελουν να παρουν(γραψε και για μενα σε παρακαλω οτι ειμαι ευγενικος και να περναω να τα λεμε)

APOTINEDRA είπε...

Ο άνθρωπος είναι ζώο κτητικό από τη φύση του...από μωρά παιδιά διεκδικούμε αυτά που είναι δικά μας αλλά και αυτά που ανήκουν στους άλλους.....Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας κάποιες συνήθειες δεν αλλάζουν!

proserpina είπε...

Bulls eye, blogaki!

Δεν ξέρω για σας, εγώ όμως άμα ακούω πιτσιρίκια να τσιρίζουν "δικό μουουουου" σκέφτομαι πόσο παρεξηγημένη προσωπικότητα είναι ο Ηρώδης. Και καλά όμως τα παιδιά, δεν ξέρουν, έτσι τα μάθανε. Οι μεγάλοι;

"Αφού είσαι δικός μου!!!!": απο τις μεγαλύτερες αυταπάτες, ever!

Mogwai είπε...

Πραγματικα μεγαλο θεμα!
Δεν νομιζω οτι υπαρχει τιποτα χειροτερο απο τη κτητικοτητα σε οτιδηποτε , απο υλικα αγαθα σε ανθρωπινες σχεσεις, αλλα οσο μεγαλωνω τοσο μαθαινω οτι η φυση του ανθρωπου ειναι τετοια και δεν αλλαζει με τιποτα.....

Ανώνυμος είπε...

Παραληψις μου...

Το ποστ ηταν παρα πολύ καλό , ακριβώς στο πνεύμα αυτων που μας προβλημάτισαν κατ'ιδίαν και οποιος κατάλαβε - κατάλαβε.
Τουλαχιστον εγω πηρα την απάντηση μου

Blogaki είπε...

@zouri
Είστε πολύ ευγενικός! Να έρχεστε να μιλάμε και να παίζουμε και με τα δικά μου τα παιχνίδια!! :)
@apotinedra
Στο χέρι μας είναι να γινόμαστε καλύτεροι, έτσι δεν είναι;Μπορεί να κάνουμε τη διαφορά!!
@proserpina
Κι οι μεγάλοι καλή μου, ό,τι μάθαν ως παιδιά κάνουν!
@mogwai
Ααααα!Όλοι οι απαισιόδοξοι εδώ μέσα μου μαζευτήκατε!! Ο καθένας μόνος του μπορεί να κάνει τη διαφορά!!
@theodore
Σ'ευχαριστώ και χαίρομαι που κατάλαβες τι ήθελα να πω!:)

bbchris είπε...

Εγώ πάντως την παλιά μου κιθάρα την έδωσα σε ορφανοτροφείο, να ξέρεις. :-)

Blogaki είπε...

@chris
Είσαι τι καλός, το ξέρω! Δίνεις τα πράγματά σου στο ορφανοτροφείο, ταϊζεις το σκαντζοχοιράκι μου...!:)

So_Far είπε...

Εγώ πάλι όχι.. με τις κτητικές συμπεριφορές κάτι παθαίνω. Έτσι δεν άσκησα ποτέ μου κτητική συμπεριφορά. Αναγνωρίζω ότι μερικές φορές ήταν μεγάλο λάθος. Έστω και για να τρίξω τα δόντια βρε αδερφέ. Το αντίθετο μου έχει συμβεί, να την υποστώ δηλαδή και φυσικά να προσπαθώ να ξεφύγω. Τη θεωρώ αδυναμία, τεράστια αδυναμία και έλλειψη αυτοπεποίθησης.

STATLER-WALDORF είπε...

Η κτητικοτητα και εγωισμός είναι μάλλον κάτι σαν τα ένστικτα και μάλλον είναι περισσότερο συνδεδεμένα με το ένστικτο της επιβίωσης , έρχονται και κολλάνε πάνω μας από την στιγμή την γένεσης μας και τα κουβαλάμε ως την στιγμή του θανάτου , το μόνο καλό είναι ότι μετριάζεται η συχνότητα τους σε μερικές σχέσεις που αναπτύσσουμε , αυτές είναι μάλλον και οι πιο δυνατές μας σχέσεις…

Blogaki είπε...

@switch off
"Τη θεωρώ αδυναμία, τεράστια αδυναμία και έλλειψη αυτοπεποίθησης". Είναι ακριβώς αυτό.
@STATLER-WALDORF (με copy paste το γράφω τ'όνομά σου, να το ξέρεις!!!)
Οι άνθρωποι υποτίθεται ότι έχουν τη δυνατότητα να τιθασεύουν τα ένστικτά τους...υποτίθεται!

YO!Reeka's είπε...

ξέρεις ποιο είναι το κλασικό παράδειγμα τέτοιας συμπεριφορας; να σε θέλει κάποια/ος και εσύ να μη θες, και μετά άμα βρει κάποιον/α άλλο, να σκας από το κακό σου!

proserpina είπε...

Ααα τα νεύρα μου, τρίτη φορά γράφω αυτό το σχόλιο.
Παραλείπω τα αρχικά (σχόλιο στο ποστ) και μπαίνω στο κυρίως θέμα: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑ

bbchris είπε...

ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

ΣΜΑΚ! [φιλί]

Blogaki είπε...

@yo!reeka's
Και σε ποιον δεν έχει συμβεί άραγε;;:)
@proserpina
Ευχαριστώωωωωωω!!!! :))))
@chris
YES!! Τσίμπησα και φιλάκι!! :)
Ευχαριστώ πολύ!!!