Friday's quote!

If sometimes you feel yourself little, useless, offended and depressed, always remember that you were once the fastest and most victorious sperm out of hundreds of millions!!!

Family Business

Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα λειτουργίας του νέου Internet Cafe που άνοιξε η μητέρα μου και ο άντρας της και στο οποίο δουλεύει και ο αδερφός μου και κάποιοι άλλοι γνωστοί και φίλοι.
Όχι που είναι δικό μας αλλά είναι πολύ γαμάτο! (Αν είστε στο Κουκάκι, you can't miss it, Βεΐκου84- EZone).

Εδώ λοιπόν μαζέψαμε όοοολη την παρέα του αδερφού μου για να του κάνουμε ένα μίνι παρτάκι, να ανοίξουμε σαμπάνιες (και για τα γενέθλια και για τα εγκαίνια) και γενικώς να γιορτάσουμε λιγουλάκι...
Ποιός ήρθε;;;;
Για να ξεκολλήσουμε τα γομάρια (28 ετών και άνω) από τα pc που παίζαν όλοι μαζί Call of Duty, έπρεπε να τους τάξουμε ημίγυμνες χορεύτριες και απίθανα δώρα..
Με το ζόρι λοιπόν κόψαμε την τούρτα, την έφαγαν στο πόδι και βουρ! κατέβηκαν και οι 12 μαζί να συνεχίσουν να σκοτώνονται κάπου στα χωριά της Γαλλίας...
Την χάσαμε τη μπάλα ή μου φαίνεται;;;
Ή μήπως πάλι καλά που δεν έχω μπει ακόμα σ'αυτό το τριπάκι γιατί μετά ποιος με μαζεύει;;;

Oueee!!!

Τα κατάφερα!
Να σας συστήσω τον Stitch!

Τον Blogger μου μέσα!

Στο blog της η julia έχει του κόσμου τα ωραία πράγματα (άσε που με έχει και link και πολύ την αγαπάω γιατί πρέπει να είναι η μοναδική! Και μου αφήνει και comments! Αμέ!).
Ζωάκια, ρολογάκια που πολύ τα ζήλεψα και είπα να βάλω κι εγώ!
Ο blogger όμως γαμιέται!
Και δεν μου κάνει republish με την καμία! Κι είχα διαλέξει ένα ωραιότατο σκαντζοχοιράκι για pet!
Είμαι σίγουρη ότι κι αυτό το post θα εμφανιστεί μετά από κάνα δύωρο… Ξέρει κανείς τι φταίει ή κάνω εγώ κάτι λάθος;;
Τεσ’πα!

Ps.Σήμερα έχει γενέθλια ο αδερφούλης μου και μου μυρίζεται οικογενειακό reunion.
Να το χαιρόμαστε το σκασμένο!

Εργασία και Χαρά!

Ήρθα σ’ αυτή τη δουλειά για να αντικαταστήσω την τότε εγκυμονούσα σε δίδυμα Ε.
Τα καθημερινά καθήκοντα που παρέλαβα ήταν η επικοινωνία με τους πελάτες, κυρίως σε ό,τι αφορά τις οφειλές τους καθώς και όλο το γραφειοκρατικό γίγνεσθαι της εταιρείας.
Όλα καλά .Οι πελάτες φυσικά συνέχισαν να μας χρωστάνε γιατί εγώ είμαι από τη φύση μου πολύ ήρεμος και ευγενικός άνθρωπος και σιγά μην τους έπειθα να πληρώσουν!
Όταν επέστρεψε η Ε. κατάλαβα για ποιο λόγο την είχαν επιλέξει σ’ αυτή τη θέση. Φωνή κι Αντάρα με το που πατάει το πόδι της στο γραφείο.
Σκιάζομαι κάθε φορά που παίρνει πελάτη. Το μπινελίκωμα είναι στο καθημερινό πρόγραμμα, για να μην μιλήσουμε για τον λογιστή μας που ήταν ούτως ή άλλως περιορισμένης ευθύνης και τώρα κατουριέται πάνω του κάθε φορά που την αντικρίζει.

Καλά κάνει υποθέτω. Με το καλό οι εταιρείες δεν επιβιώνουν. Εγώ άλλωστε τους το είχα πει ότι δεν κάνω για τέτοια πράγματα.
Τώρα αναλαμβάνω άλλα καθήκοντα, πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία μου.
(Να θυμηθώ κάποια στιγμή να ασχοληθώ και με κάτι που να θυμίζει τις σπουδές μου..)

Απλά είναι δύσκολη η συγκατοίκηση. Μας έβαλαν και δίπλα δίπλα!
Ωτασπίδες please!

Εσείς τι καταλαβαίνετε;;

Αυτό τον πίνακα τον έκαναν δώρο στα παιδιά για τον γάμο τους...
Από όποια μεριά κι αν τον κοιτάξω, μου φαίνεται άσχημος...πραγματικά άσχημος...
Δεν ξέρω από μοντέρνα τέχνη και δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ...
Μπορεί κάποιος να μαντέψει τι παίρνει αυτός ο άνθρωπος και τι σκεφτόταν όταν το έφτιαχνε;;
Κάθε σχόλιο δεκτό!

Καλά δεν ήμασταν τόσο καιρό;

Δεν έχω πολλή όρεξη, δεν βοηθάει κι ο καιρός αλλά το προσπαθώ..
Το γεγονός της Παρασκευής άνοιξε πάλι τους ασκούς του Αιόλου, σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο «Εγώ και οι άντρες».

Καλά ήμασταν τόσο καιρό λοιπόν που ασχολιόμασταν μόνο με φιλαράκια και παρεΐτσες. Όλο το καλοκαίρι ήμουν απόλυτα ικανοποιημένη από το πώς είμαι, τι κάνω και πώς τα περνάω. Τόση χαρά, τόση ξενοιασιά, τόση χαλαρότητα.
Και κει που καθόμουν και σκεφτόμουν ότι είμαι μια χαρά άνθρωπος έρχεται κάποιος, ένας οποιοσδήποτε, και μου αποδεικνύει ότι κάτι κάνω λάθος.

Οι άντρες λέει ερωτεύονται τις σκύλες. Αυτές που το παίζουν δύσκολες, απαιτητικές και τους τρέχουν.
Αν με δεις εμένα, μ’ αυτή την παιδική φάτσα και την ψιλή φωνή, να το παίζω σκύλα και μοιραία, θα βάλεις τα γέλια τουλάχιστον.
Άσε που μόλις γνωρίζω κάποιον, οποιονδήποτε, άντρα ή γυναίκα, και τον συμπαθώ, κάνω ό,τι μπορώ για να με συμπαθήσει κι εκείνος. Γιατί οι άνθρωποι που συμπαθιούνται έχουν ελπίδες να περάσουν καλά. Αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Να περνάμε όμορφες στιγμές στη ζωή μας;;
Ποιος ο σκοπός να το παίξω αδιάφορη, υπεράνω, σκύλα; Δεν ψάχνω μαζόχα, έναν φυσιολογικό άνθρωπο ψάχνω.

Έτσι λοιπόν, όλοι οι άντρες που με πλησιάζουν βλέπουν σε μένα ένα καλό κοριτσάκι, χαρούμενο, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς γκρίνιες, που οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να το τσαλακώσουν και μάλιστα με τη σιγουριά ότι δεν πρόκειται να τους κράξει, γιατί έχει και μια περίεργη αίσθηση αξιοπρέπειας που δεν της επιτρέπει να ρίχνει το επίπεδο με κατινιές.
Και δώσ’ του οι δεύτερες ευκαιρίες, και να κι οι τρίτες, μέχρι που κι ο ίδιος ο Θεός βαριέται να με βλέπει να βασανίζομαι έτσι και μου δίνει κάποιες όμορφες στιγμές μοναξιάς.
Αυτά και άλλα πολλά σκέφτομαι τα τελευταία εικοσιτετράωρα.
Από τη μία λέω, η μέχρι τώρα πορεία μου δείχνει ότι μ’ αυτή την πολύ φιλική και καλοπροαίρετη προσέγγιση δεν θα φτάσω μακριά και μάλλον θα πρέπει να την αλλάξω.
Από την άλλη λέω, να πάνε στα τσακίδια οι κερατάδες που θα κάτσω εγώ ν’ αλλάξω για την πάρτη τους.

Midlife crisis στα 26 μου….Περαστικά μου

TGIF και καλά...

Οι Παρασκευές ήταν πάντοτε οι αγαπημένες μου μέρες..
Όχι όμως σήμερα.
Σήμερα τα μάτια μου πετάνε σπίθες κι απ’ τ ’αυτιά μου βγαίνει καπνός.
Το γαλλάκι, που τόσο καιρό είχε χαθεί, κι εγώ έκανα σενάρια επιστημονικής φαντασίας στο μυαλό μου (κάτι του έτυχε, είναι άρρωστος κι αυτός και η οικογένειά του, τον έχουν απαγάγει και τον βασανίζουν φριχτά για να με ξεχάσει) ζει και βασιλεύει και μάλιστα, απόψε το βράδυ πετάει για Κρήτη…για διακοπές..με δυο φιλεναδίτσες του..και πολύ χαίρεται λέει που ξανάρχεται στην Ελλάδα…και με ρωτάει πως πάνε οι έρωτές μου!!!!!!
Τον γαμάς κύριε Πρόεδρε ή δεν τον γαμάς;;
Που πάω και τα βρίσκω όλα τα σακατεμένα ρε γαμώτο;;;
Κοιτάζω στον καθρέφτη να βρω την ταμπέλα που τους τραβάει και δεν την βλέπω!!!Μήπως είναι κολλημένη στην πλάτη μου;;;

Τι της λες τώρα;;;

Άκου να δεις πρόβλημα τώρα:

Έχω 2 κολλητές εδώ και αρκετά χρόνια.
Για κολλητές όμως, διαφέρουμε απίστευτα πολύ.
Τόσο εξωτερικά (έχουμε για όλα τα γούστα) όσο και σαν άτομα.
Αυτή η διαφορετικότητα θα μου πεις, είναι που κάνει τη ζωή μας ενδιαφέρουσα!
Θα συμφωνήσω κι εγώ.
Αλλά κάθε τρεις και λίγο, έρχομαι σε ένα απίστευτο δίλημμα.
Όταν με ρωτάνε τη γνώμη μου, εγώ, που βλέπω τα πράγματα με ένα Χ τρόπο και από μια Χ οπτική, τι ακριβώς πρέπει να απαντήσω;
Γιατί μερικές φορές, αν πω την άποψή μου ακριβώς όπως μου έρχεται στο κεφάλι, πιθανότατα μία από τις δύο δεν θα μου ξαναμιλήσει ποτέ, μην πω και οι δυο.Πως λέμε "καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς"; Για μένα έχει βγει αυτό..
Από την άλλη σκέφτομαι ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και στις άλλες δύο. Μάλλον.
Δεν μπορώ όμως να κάνω και εντελώς την πάπια. Δηλαδή όταν με ρωτάνε, «εσύ τι θα έκανες», «εσύ τι θα του έλεγες» πρέπει είτε να πω κάτι σε πολύ γενικό και αδιάφορο που να έχει ίχνη (της δικής μου) αλήθειας αλλά τόσο φιλτραρισμένο που να μην μοιάζει σε τίποτα με την πραγματική μου άποψη ( και για τη διατύπωση του οποίου πρέπει να σκεφτώ τουλάχιστον 5 λεπτά με αποτέλεσμα να φαίνομαι και αργόστροφη!) ή να πω ακριβώς αυτό που θέλει να ακούσει ο συνομιλητής μου. Σε διαφορετική περίπτωση, ρισκάρω να φανώ στραβόξυλο, υπερβολική ή απόλυτη (ηχούν στ’ αυτιά μου οι φωνές τους…!)
Κάνω προόδους, έχω ρίξει κατά πολύ τους τόνους, γιατί μέχρι πριν από λίγα χρόνια (πέρσι δηλαδή!) όταν άκουγα κάτι με το οποίο δεν συμφωνούσα ούρλιαζα και χτυπιόμουνα σαν το χταπόδι για να τις κάνω να καταλάβουν ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ!!!! Παιδικά πράγματα αυτά, τα ξεπεράσαμε (ολίγον τι..)

Τώρα τελευταία, βρήκα μια άλλη λύση…Όταν η συζήτηση φτάνει στο σημείο που εγώ θα κληθώ να σχολιάσω…το θάβω το θέμα, το κλείνω όπως όπως!
Και ποτέ μα ποτέ δεν ρωτάω κάτι όταν ξέρω ότι δεν θα μου αρέσει η απάντηση και φοβάμαι για την αντίδρασή μου..
Μήπως όμως φανεί τελικά ότι δεν ενδιαφέρομαι για τα θέματα που τις απασχολούν;;
Τελικά, ούτε με τις γυναίκες βρίσκω άκρη..!

ps.Έχω δώσει τη διεύθυνση αυτού του blog στην κολλητή μου, σε λίγο θα το μάθει και η άλλη. Risky κίνηση γιατί όταν γράψω κάτι που τις αφορά, είναι σίγουρο ότι θα το μάθουν! (Γεια σας !!!) Είναι όμως μέσα στην καθημερινότητά μου και οι δύο (ευτυχώς γιατί πολύ θα βαριόμουνα!!!) οπότε αναγκαστικά κάτι απ'όλα θα σχετίζεται και με αυτές κι ο Θεός βοηθός!

Dream on

Τα όνειρά μου ήταν πάντοτε η χαρά του ψυχαναλυτή!
Πολύ έντονα και ζωντανά και αρκεί απλά να τα διηγηθώ σε κάποιον για να τα ακούσω κι εγώ και να καταλάβω αμέσως την ψυχική μου κατάσταση.

Χτες το βράδυ για παράδειγμα ονειρεύτηκα ότι φορούσα μια πολύ στενή και μακριά φούστα που μου επέτρεπε να κάνω πολύ πολύ μικρά βηματάκια και πολλές φορές μπερδευόμουν και πήγαινα να πέσω. Αλλά δεν το έβαζα κάτω κι ακόμα και με τα χίλια βάσανα πήγαινα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και όλοι γελούσαν αλλά δεν με πείραζε.

Έχω πεισμώσει. Αυτή τη φορά θα τα καταφέρω να φύγω, δεν θα με τουμπάρει πάλι!

Άντε καλημέρα!

Βρέχει πάλι απόψε...

Για όσους δεν το κατάλαβαν, ήρθε η βροχή να μας το επιβεβαιώσει…
Τα κεφάλια μέσα, autumn is here!

Μαύρη μαυρίλα βλέπω έξω απ’ το παράθυρο του γραφείου μου, παραδόξως όμως τα κέφια είναι σε αρκετά καλά επίπεδα.
Οι μέρες κυλούν και το ραντεβού με τη μοίρα μου πλησιάζει.
Έχω αρχίσει ήδη και κοιτάζω αγγελίες για σπιτάκια. To budget μου δεν βοηθάει αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Αν τουλάχιστον έβρισκα μια δεύτερη δουλειά...
Για σερβιτόρα δεν κάνω, για baby sitter δεν νομίζω.
Κάνω όμως μεταφράσεις, αγγλικά και γαλλικά, και μπορώ να κάνω και ιδιαίτερα σε παιδάκια. Ενδιαφέρεται κανείς;;;

Μια καλή αρχή

Χτες νύσταζα, σήμερα έπεσε δουλειά, έμεινε το blogaki παραμελημένο..

Γύρισα γεμάτη σκέψεις από τη Λήμνο.
Ο γάμος τέλειωσε, αισίως ευτυχώς. Ήταν όμορφη τελετή, ρομαντική, με καΐκι στολισμένο, πυροτεχνήματα, τα απαραίτητα κλάματα από γονείς και συγγενείς και το καθιερωμένο γλέντι.
Ο σκοπός του ταξιδιού μου, όμως, απ’ ό,τι αποδείχθηκε δεν ήταν ο γάμος. Σίγουρα χάρηκα με την χαρά τους και συγκινήθηκα κι εγώ, παραλίγο να με παντρέψουν και μ’ ένα Λημνιό!!!
Πολλά και ιδιαίτερα πράγματα συνέβησαν μέσα σ’ αυτές τις 3 μέρες. Εγώ ξεχωρίζω την συζήτησή μου με τον Μ., τον άντρα της μητέρας μου.
Μια εκ βαθέων εξομολόγηση και ένα πρώτο βήμα για την πολυπόθητη μετακόμισή μου μέσα στους επόμενους μήνες.
Ήταν καλή η κουβέντα μας, ακόμα πιο καλή η αντίδρασή του και ακόμα καλύτερο το συμπέρασμα: Η μαμά μου έχει πάρει έναν καλό άντρα και μπορώ να είμαι ήσυχη..

Όσο για το δικό μου το θέμα…όπως είπε και ο Μ. : «Ο Θεός να μας φυλάει όταν το ακούσει!!»

Απουσιάζω...

..αλλά το γεγονός ότι βρήκα internet cafe στη Μύρινα της Λήμνου όπου βρίσκομαι, σημαίνει ότι έχω αρχίσει να αναπτύσσω επικίνδυνη εξάρτηση για το blogaki μου....

Στην Λήμνο λοιπόν, για το γάμο της ξαδερφούλας μου (η οποία είναι και έγκυος απ' ό,τι μάθαμε σήμερα το πρωί! ουεεε!!! Θα γίνω "θεία"!!). Ο γάμος είναι αύριο, τα σόγια έχουν ήδη σφαχτεί κι είν' η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη...Τραγικές πεθερές..

Το νησί δεν λέει πολλά, δεν μοιάζει καν με νησί..
Προς το παρόν είμαι πολύ κουρασμένη, έχω ξυπνήσει από τις 3 τα ξημερώματα για να πάρω το αεροπλάνο και δεν ξέρω πότε προβλέπεται να κοιμηθώ.
Τα παιδιά που πρόκειται να παντρευτούν ανυπομονούν να τελειώσει το μαρτύριό τους και νομίζω το ίδιο και οι υπόλοιποι καλεσμένοι που ταξίδεψαν από Αθήνα για να τους δουν.

Πως ήταν ο γάμος στη Λάρισα; Καμία σχέση!

Άντε και στα δικά σας οι λεύτεροι.

Δεν βοηθάτε όμως!!!!

Βοήθεια ζήτησα για καμιά ιδέα για δώρο και σημασία δεν δώσατε!

Εκτός από τον Συκοφάντη που πρότεινε αντρικό στριπτιζ (δεν είναι ότι δεν εκτιμώ τη βοήθειά σου, φίλε Μπαστούνι, αλλά δεν νομίζω ότι θα το πάρει όμορφα, άσε που θα πρέπει να πάει και μόνη της, γιατί εγώ εκεί ούτε γράμμα δεν στέλνω! είπαμε είμαι μόνη μου αλλά όχι απελπισμένη!), εσείς οι υπόλοιποι ΜΟΥΓΚΑ!
Why??

Βοηθήστε ρε παιδιά και έχει κολλήσει το ρημάδι!

..άτιμε Μορφέα!

Τον είδα στον ύπνο μου... : (
Κάνω ό,τι μπορώ να μην τον σκέφτομαι κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά το βράδυ χάνω τον έλεγχο..
Τον είδα λοιπόν, να μου λέει salut cherie και έλιωσα...Αλλά ακόμα και στον ύπνο μου κολοπέτσωμα σκέτο είμαι, γύρισα απ'την άλλη και του έκανα μούτρα..

Που χάθηκε αυτό το παλικάρι ρε γαμώτο;

Για βοηθήστε λίγο!

Την Κυριακή έχει τη γιορτή της η κολλητή μας η Σοφία!
Τόσα χρόνια φίλες, έχουμε εξαντλήσει όλα τα πιθανά δώρα...μπλουζάκια, τσάντες, εσώρουχα, βιβλία, cd, ξυπνητήρια και λοιπά!
Στερέψαμε από ιδέες!
Για πείτε τίποτις!

Είμαι πολύ μπροστά!

Εντάξει..το παραδέχομαι!
Μου πήρε λίιιιγο παραπάνω αλλά το έλυσα!!!!
Ουεεεεε!!!!!!!!!!

Morning Game!

http://www.freestuffhotdeals.com/hacker/1.html

Πολύ καλή φάση!!!
Έφτασα μέχρι το 13..Δεν ξέρω αν έχει παρακάτω..
Μπορεί να βοηθήσει κανείς;

Πήρα μπρος..

...και καταπιάστηκα να τακτοποιήσω όλες τις εκκρεμότητες που έχω με το Ελληνικό Δημόσιο, όπως για παράδειγμα την έκδοση Βιβλιαρίου Υγείας που έχω αμελήσει τα τελευταία 4 χρόνια.. (Αναβλητική εγώ;;Ποιος ήρθε;;)

Πολλή χαρτούρα μανίτσα μου!

Το σκεπτικό είναι να είμαι εντάξει με ΙΚΑ σου-πα, μου-πες, προκειμένου να κάνω αίτηση για δανειοδότηση από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας!
Γιατί συμφέρει λέει και σου δίνουν και όλο το ποσό συνήθως λέει και βγαίνει το ίδιο ή και λιγότερο από το νοίκι λέει!
Και λέω κι εγώ «βρε λες;»

Φτάνει να μην μου περάσει κι αυτή η φούρια μέσα στις επόμενες 48 ώρες…Γιατί συνήθως έτσι γίνεται.

Θα τα καταφέρω όμως!Είπαμε: Έχω σ χ έ δ ι ο ! ! !

Today is a new day!

...όπως λέει και το κοτοπουλάκι!
Κέφια λοιπόν σήμερα, και χωρίς ιδιαίτερο λόγο!
Και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι!

Ευτυχώς, το συνήθως αντιπαθέστατο ασυνείδητό μου, δεν αντέχει τη μιζέρια περισσότερο από τρία 24ωρα στη σειρά και στην τέταρτη μέρα επάνω, ξυπνάω με μια αισιοδοξία που δεν στηρίζεται κάπου συγκεκριμένα αλλά σίγουρα κάνει τη ζωή μου λίιιιγο πιο ευχάριστη.

Τουλάχιστον τώρα έχω σχέδιο...! Ταράν...!
Στο τέλος του μήνα, πρέπει να μιλήσω με τη μαμά μου σχετικά με την πρόθεσή μου να φύγω από το σπίτι.
Για να γίνει αυτό πρέπει:

1) Να θυμηθώ να πλύνω και να στεγνώσω την πανοπλία μου.
2) Να τρέξω στο φαρμακείο να πάρω φιάλες οξυγόνου.
3) Να μαλώσω με τη μαμά μου και τελικά να την αφήσω να κλαίει απαρηγόρητη καθώς θα κλείνω την πόρτα πίσω μου φωνάζοντας "άϊ σιχτίρι πια!"
4) Πριν κάνω όλα τα παραπάνω, να βρω τρόπο να βάλω στο χέρι τα λεφτάκια μου (που της είχα δώσει να φυλάει στο δικό της λογαριασμό...)
5) Να ψάξω για σπίτι και δεύτερη δουλειά...

Επίσης, πρέπει να βρω το βιβλίο με τις ασκήσεις ψυχραιμίας και να κάνω σκονάκια για τις δύσκολες ώρες που με περιμένουν...

Το εγγύς μέλλον προβλέπεται λαμπρό!

Η κατάρα της Δευτέρας

Μούτρα, μούτρα και πάλι μούτρα..

Μετά από ένα επιεικώς απαράδεκτο Σαββατοκύριακο, το οποίο θύμιζε εντονότατα τα άχαρα διήμερα του περσινού χειμώνα, επιστρέφω στο γραφείο και κλωτσάω τα μούτρα μου που έχουν φτάσει στο πάτωμα…

Ουδέν νεότερο από το μέτωπο, αποφασίζω να ασχοληθώ με άλλα, πιο ζωτικής σημασίας πράγματα, όπως η εύρεση μιας δεύτερης δουλειάς και ενός διαμερίσματος που ίσως δώσει ένα τόνο αισιοδοξίας στην μιζέρια που με τρώει Δευτεριάτικα…

Γκρίνιαααααα…..

I did it again! Γαμώτ!

Φτού!!! Το'παθα πάλι..ή μάλλον το'κανα πάλι!
Πάλι επέτρεψα σε κάποιον άσχετο να επηρεάζει την διάθεσή μου! Και μάλιστα χωρίς να το θέλει ή να το υποψιάζεται καν!

Δεν στέλνει mail, μούτρα μέχρι το πάτωμα εγώ...Λες και τον ήξερα κι από τα χτες και τώρα που δεν εμφανίζεται "οιμέεεεεε και πως θα το αντέξω, η κακούργα!!!"

Καλά τα λέω τόσο καιρό μου φαίνεται...
Δεν είμαι εγώ για να ασχολούμαι με άντρες!
Αφού είμαι μισότρελη από μόνη μου, αν πέσει και κανένας από δίπλα θα είμαι τελείως για δέσιμο!

Και τώρα..;;

Τόσο καιρό γκρινιάζω που δεν παίζει κανένας άνθρωπος της προκοπής να έχουμε να ασχολούμαστε...

Τώρα μας προέκυψε! Αλλά...το τελευταίο βράδυ στην Αλόνησσο και μάλιστα Γάλλος!

Και τώρα μιλάμε με mail και θέλει να πάω λέει!
Να μου πει κάποιος! Εγώ πρέπει να χαρώ τώρα;;;


Γυναίκες...Πφφ!
Δεν είναι ευχαριστημένες με τίποτις...

Αγωνία Αγωνία Χοπ Χοπ Χοπ!!!

Αν υπάρχει που χαρακτηρίζει την ύπαρξή μου ολόκληρη, αυτό είναι η ανυπομονησία...

Ένα βλέμμα , ένα τηλεφώνημα, μια συνάντηση, κι από κείνη τη στιγμή αρχίζουν τα δύσκολα..
Θα τον ξαναδώ; Θα με πάρει; Τι θα γίνει και κυρίως Πότε;;;;

Γύρισα για τα καλά στα παλιά μου τα λημέρια...

Ελλάς - Γαλλία συμμαχία θα το παίξουμε φέτος το χειμώνα...

Την τύχη μου!

Πως λέμε...μαύρη τρύπα..

Σαν να'χω πέσει μέσα σε μια τέτοια αισθάνομαι από τότε που γύρισα...
"Πίσω μου τίποτα, τίποτα στο μέεεεελλον..." που τραγουδούσε κι ο Βασίλης.

Γύρισα στο τίποτά μου!
Αν χωρίσουμε τη ζωή μιας 26χρονης στους τομείς Σπίτι-Δουλειά-Γκόμενος, έχω 3 στα 3 αποτυχία και οι διακριτές λύσεις είναι ή η αυτοχειρία ή η λοβοτομή.
Διαλέγουμε και παίρνουμε λοιπόν.

Ανακηρύσσω την αποφράδα ημέρα της 31ης Αυγούστου ως τη δική μου Πρωτοχρονιά και βάζω στόχο μέχρι το τέλος Σεπτέμβρη, να ...θέσω τους στόχους μου για το νέο έτος.

Ξεκούραση και πολλά υγρά είπε ο γιατρός...Κι αυτό θα περάσει.. :-(

OUEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΥΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μια ευχή για την εθνική!!!!

Άντε πάαααααμεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!